Introligatornia w Bibliotece Uniwersyteckiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II w latach 1947-2017

Jolanta Wasilewska

Abstrakt

W 1947 r. z inicjatywy Rektora KUL ks. prof. dra Antoniego Słomkowskiego została utworzona pracownia introligatorska. Na pracownię przeznaczono niewielkie pomieszczenie w skrzydle zachodnim gmachu Uniwersytetu przy Alejach Racławickich, obok kościoła akademickiego. Zorganizowanie jej było wynikiem potrzeby zadbania o własne zbiory biblioteczne, które dotychczas zabezpieczano w niewielkim stopniu, korzystając z usług prywatnych introligatorów. Pierwszymi introligatorkami były Bolesława Wisińska i s. Róża ze Zgromadzenia Sióstr Przenajświętszego Oblicza. W 1950 r. introligatornia została przeniesiona do budynku Biblioteki Głównej przy ul. Chopina 27, gdzie funkcjonuje do dzisiaj. W ciągu 70 lat działalności Introligatorni zatrudnionych było 39 osób, między innymi pracowało: 6 sióstr ze Zgromadzenia, 6 absolwentów Wydziału Artystycznego UMCS i 2 osoby po historii sztuki KUL. Praca introligatora jest pracą bardzo specyficzną, zarówno fizyczną jak i umysłową. Jest przede wszystkim zajęciem o charakterze indywidualnym. Introligator powinien posiadać wiedzę na temat budowy książki, znać się na wytworach papierniczych, materiałach introligatorskich oraz narzędziach, urządzeniach i maszynach introligatorskich i mieć umiejętności ich obsługiwania. Zadaniem introligatora jest nadawanie formy użytkowej zadrukowanym kartkom papieru i ich profesjonalnym przygotowaniu do oprawy.