Niezrealizowane wileńskie zmówienie warszawskiej firmy „J. Szpetkowski i Spółka” – dokument z archiwum antokolskiego
Anna S. Czyż
Katedra Plastyki Nowożytnej Instytutu Historii Sztuki, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie , PolskaAbstrakt
W drugiej połowie XIX wieku nastąpiła intensyfikacja kontaktów artystycznych między Warszawą a Wilnem, czego przykładem jest list (18 V 1903 r.) z archiwum klasztoru i kościoła pw. śś. Piotra i Pawła na Antokolu w Wilnie, które obecnie znajduje się w Vilniaus Arkivyskupijos Kurija Archyvas. Adresatem listu był ostatni antokolski kanonik regularny laterański – ks. Franciszek Zawadzki, który w latach 1903-1904 prowadził remont świątyni. Prace obejmowały także kwestię uporządkowania dwóch ołtarzy u wejścia do prezbiterium. W tym miejscu ustawione były pierwotnie dwa snycerskie ołtarze ufundowane przez dobrodzieja wileńskich kanoników regularnych laterańskich Michała Kazimierza Paca. Nowe ołtarze miały wykonać warszawskie zakłady artystyczno-kościelne „J. Szpetkowski i Spółka”, które w tamtym czasie realizowały wiele wystrojów świątyń na terenie dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Z powodu kłopotów finansowych parafii, mimo rozpoczęcia prac, ołtarze ostatecznie nie zostały zrealizowane. Warszawski zakład wysłał jednak do Wilna figurę św. Franciszka, która do co najmniej 1939 r. znajdowała się w jednym z ołtarzy u wejścia do prezbiterium.
Słowa kluczowe:
J. Szpetkowski, Antokol, kościół pw. św. Piotra i Pawła, Wilno, ks. Franciszek ZawadzkiKatedra Plastyki Nowożytnej Instytutu Historii Sztuki, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.