Rebeliant w Kościele czy stróż katolickiej doktryny?

Andrzej Napiórkowski

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II Kraków , Polska
https://orcid.org/0000-0002-3480-1178



Abstrakt

Formacja intelektualna i duchowa Josepha Ratzingera – Benedykta XVI domaga się, aby mówić o jego procesie rozwoju. Artykuł pokazuje najczęściej pomijany etap młodego Ratzingera, który przechodzi ze stanowiska progresywnej i niekiedy nieodpowiedzialnej teoretyzującej teologii akademickiej na stanowisko myśliciela trwającego we wspólnocie wiary, stając się stróżem chrześcijańskiej doktryny i nauczycielem zgodnie z duchem i tradycją Kościoła. Wiele światła na zmianę w postawie niemieckiego profesora rzuca etap przygotowawczy Drugiego Soboru Watykańskiego i jego obrady, a także przykre doświadczenie rewolty studenckiej w 1968 r., które zastaje naszego profesora w Tybindze. I tak oto z liberalnego teologa niemieckiego wyrasta nieprzeciętny katolicki teolog Kościoła powszechnego.

Słowa kluczowe:

J. Ratzinger, przemiana, teolog liberalny, Drugi Sobór Watykański, redakcja soborowych dokumentów, Kościół, marksizm, faszyzm, ruch studencki 1968, eklezjologia, mariologia.

Auer J., Ratzinger J., Kleine katholische Dogmatik, Bd. VIII: Die Kirche – Das allgemeine Heilssakrament, Regensburg: Pustet 1983.

Auer J., Ratzinger J., Kleine katholische Dogmatik, Bd. IX: J. Ratzinger, Eschatologie – Tod und ewiges Leben, Regensburg 6 (1990).

Balthasar H. U. von, Wer ist die Kirche?, in: H. U. von Balthasar, Sponsa Verbi. Skizzen zur Theologie II, Einsiedeln: Johannes Verlag 1961, s. 148-202.

Benedykt XVI, Encyklika „Caritas in veritate“, Watykan 2009.

Benedykt XVI, Przemówienie do przedstawicieli świata kultury w Kolegium Bernardyńskim, Paryż 12.09.2008, L’Osservatore Romano” (wyd. pol.) (2008).

Benedykt XVI, Ostatnie rozmowy, P. Seewald, tł. J. Jurczyński, Kraków: Rafael 2016.

Benedykt XVI, „Serce rozumne”. Refleksje na temat podstaw prawa. Przemówienie w Bundestagu, Berlin 22.09.2011, „L’Osservatore Romano” (wyd. pol.) 337 (2011), nr 10-11, s. 40-41.

Congar Y., Teolog na wygnaniu. Dziennik 1952-1956, Poznań: W drodze 2008.

Erklärung für die Freiheit der Theologie, „Frankfurter Allgemeine Zeitung“ z dnia 17.12.1968.

Ferrara Ch., The Third Secret of Fatima and the Post-Conciliar Debacle, part 3, w: http://www.fatima.org/news/newsviews/3rdsecret3.asp (dostęp: 04.01.2017).

Floridi A., Moscow and the Vatican, Michigan: Artis Publishers Ann Arbor 1986.

Góźdź K. Opera Omnia Josepha Ratzingera/Benedykta XVI, Lublin: Wydawnictwo KUL.

Halík T., Kocham Kościół mimo wszystko, „Więź” 53 (2010), nr 10, s. 20-26.

Häring H., Theologie und Ideologie bei Joseph Ratzinger, Düsseldorf: Patmos 2001.

Jan Paweł II, Dar i tajemnica, Kraków: Wydawnictwo św. Stanisława, WAM 1996.

Michalik A., Zrozumieć chrześcijaństwo. Istota chrześcijaństwa według Josepha Ratzingera, Tarnów: Biblos 2008.

Kramer P., The devil’s final battle, Terryville, Connecticut: The Missionary Association 2002.

Micklethwait J., Wooldridge, A., Powrót Boga. Jak globalne ożywienie wiary zmienia świat?, Warszawa: Zysk i S-ka 2011.

Morawa J., Eklezjologia kardynała Josepha Ratzingera, Kraków: Wydawnictwo Unum 2013.

Napiórkowski A., Współczesny Kościół i ponowoczesny świat, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II 2015.

Nichols A., Myśl Benedykta XVI. Wprowadzenie do myśli teologicznej Josepha Ratzingera, tł. D. Chabrajska, Kraków: Salwator 2006.

Paweł VI, Audiencja ogólna, 12 stycznia 1966.

Paweł VI, Encyklika O popieraniu rozwoju ludów „Populorum progressio”, Watykan 1967.

Pech J. C., Joseph Ratzinger: Kirche – Zeichen unter den Völkern, Zeitgenössische Kirchenverständnisse, C. Keppler, J. C. Pech (Hrsg.), Heiligen Kreuz im Wienerwald: Be&Be 2013, s. 91-123.

Ratzinger J., Die christliche Brüderlichkeit, München 1960, pol. tł. Chrześcijańskie braterstwo, tł. J. Merecki, Kraków: Kösel 2006.

Ratzinger J., Moje życie. Autobiografia, tł. W. Wiśnowski, Częstochowa: Edycja Świętego Pawła 2005.

Ratzinger J., Principles of Catholic Theology: Building Stones for a Fundamental Theology, San Francisco: Ignatius Press 1987.

Ratzinger J., Sól ziemi: chrześcijaństwo i Kościół katolicki na przełomie tysiącleci. Z kard. J. Ratzingerem (Benedyktem XVI) rozmawia P. Seewald, tł. G. Sowiński, Kraków: Znak 2005.

Ratzinger J., Weggemeinschaft des Glaubens. Kirche als communio, Augsburg: Sankt Ulrich Verlag 2002.

Ratzinger J., Zur Lage des Glaubens. Ein Gespräch mit Vittorio Messori, München-Zürich-Wien: Herder 1984.

Sarto P. B., Myśl teologiczna Josepha Ratzingera, „Teologia w Polsce” 2 (2013), nr 7, s. 23-43.

Szymik J., Theologia Benedicta, Katowice: Księgarnia św. Jacka 2010-2016, t. I, II, III.

Wiltgen R., Ren wpada do Tybru. Historia Soboru Watykańskiego II, Kraków: Wydawnictwo AA 2011.

Wójtowicz W., La Chiesa come communio nell’ecclesiologia di Jospeh Ratzinger, Roma – Koszalin: Pontificia Università Lateranense 2010.

W trosce o pełnię wiary 1966-1994. Dokumenty Kongregacji Nauki Wiary, Tarnów: Biblos 1995.

W trosce o pełnię wiary 1995-2000. Dokumenty Kongregacji Nauki Wiary, Tarnów: Biblos 2002.
Pobierz

Opublikowane
2020-02-26


Napiórkowski, A. (2020). Rebeliant w Kościele czy stróż katolickiej doktryny?. Studia Nauk Teologicznych PAN, (12), 13–33. Pobrano z https://czasopisma.kul.pl/index.php/snt/article/view/5976

Andrzej Napiórkowski 
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II Kraków

Andrzej Napiórkowski (ur. 1962), profesor nauk teologicznych, paulin. Od 2001 r. kieruje Katedrą Eklezjologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Obszary badawcze: eklezjologia integralna, chrystologia fundamentalna, zagadnienia ekumeniczne, kwestia usprawiedliwienia, związki eklezjologii z mariologią. Członek KNT PAN. W latach 2002-2008 rektor Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Paulinów w Krakowie oraz przeor klasztoru Na Skałce. Opublikował m.in.: Schrift-Tradition-Kirche. Glaubensquelle in M. J. Scheebens theologischer Erkenntnislehre (1996); Misterium communionis. Eklezjalny paradygmat dziejów zbawienia (2006); Jezus Chrystus objawiony i objawiający. Chrystologia fundamentalna (2008); [tłum. włoskie] wyd. II – 2016; Bosko – ludzka wspólnota. Podstawy katolickiej eklezjologii integralnej (2010) [tłum. niemieckie i angielskie]; Teologia jedności chrześcijan. Podręcznik ekumenizmu (2011); Bogactwo łaski a nędza grzesznika. Zróżnicowany konsensus teologii katolickiej i luterańskiej o usprawiedliwieniu osiągnięty w dialogu ekumenicznym, wyd. II (2011); Reforma i rozwój Kościoła. Duch Boży i instytucja (2012); Kościół bez Kościoła, Kraków 2014; Teologie XX i XXI wieku (2016), Kościół w Maryi. Maryja w Kościele (2016); Maryja jest piękna. Zarys mariologii i maryjności (2016). Adres do korespondencji: andrzej.napiorkowski@upjp2.edu.pl

 

https://orcid.org/0000-0002-3480-1178