Biopolitics and Integral Human Development. Contribution of the social teaching of the Church
Abstrakt
W artykule zostaje poddana analiza katolickiej nauki społecznej, szczególnie jej sformułowanie w encyklice papieża Franciszka Laudato si’ i innych dokumentach Magisterium. Zostają przedstawione główne cechy charakterystyczne „kultury troski” oraz „kultury wyrzucania”, a także pytanie związane z bio-władzą, pozytywną i negatywną biopolityką (tanatopolityka) wraz z niektórymi alarmującymi przykładami (legalizacja aborcji, selektywna aborcja dziewczynek, niszczenie nadliczbowych zamrożonych embrionów, lobbowanie na rzecz legalizacji eutanazji). W dalszej części zostaje podkreślony wkład Kościoła w tych debatach w aspektach biblijnym, teologicznym i etycznym, jak też znaczenie aktywności w tych obszarach. Największe wyzwania w ramach bioetyki muszą zostać przezwyciężone przez kreatywność w społecznym, moralnym i politycznym obszarze. „Kultura troski” jest kulturą akceptacji innych, uformowaną przez chrześcijańską nadzieję i miłość. Jest kulturą obecności i zainteresowania innymi według przykładu Jezusa Chrystusa.
Słowa kluczowe:
„kultura troski”, „kultura wyrzucania”, bio-władza, pozytywna i negatywna biopolityka, Laudato si’, nauka społeczna Kościoła, chrześcijańska nadzieja, miłość, kreatywnośćBibliografia
Aa. Vv., Politica, in: Dizionario di filosofia – Treccani (2009), www.treccani.it/enciclo-pedia/politica_(Dizionario-di-filosofia)/ (access: 14.04.2019).
Bello A.A., Introduzione, in: E. Stein, Vado per il mio popolo, A.A. Bello (ed.), Roma: Castelvecchi 2012, p. 5-10.
Benedict XVI, Encyclical Letter Caritas in veritate on Integral Human Development in Charity and Truth (29.06.2009), w2.vatican.va/.../hf_ben-xvi_enc_20090629_caritas-
in-veritate (access: 14.04.2019).
Brady B.V., Be Good and Do Good. Thinking Through Moral Theology, Maryknoll, New York: Orbis Books 2014.
Brady B.V., Essential Catholic Social Thought, Maryknoll, New York: Orbis Books 20172.
Casini C., Biopolitica – Parte giuridica, in: E. Sgreccia – A. T arantino (eds.), Enciclopedia di Bioetica e Scienza giuridica, vol. II , Napoli-Roma: Edizioni Scientifiche Italiane
2009, p. 248-269.
Casini C., Biopolitica: l’ora è venuta. Politica e diritto alla vita, Siena: Cantagalli 2007.
Catechism of the Catholic Church with Modifications from the Editio Typica, Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana 19972, trans. by United States Catholic Conference:
New York-London-Toronto- Sydney-Auckland 19972.
Centro di aiuto alla vita di Cassino, I numeri dell’aborto in Italia, www.centrodiaiutoallavitadicassino-.it/da-sapere/i-numeri-dell-aborto-in-italia/ (access: 1.04.2019).
Corradi E., Filosofia della „morte dell’uomo”. Saggio sul pensiero di Michel Foucault, Milano: Vita e Pensiero 1977.
Corsi N. – Navarini C., Vita e reciprocità. La felicità del dono in prospettiva biopolitica, in: A.G. Spagnolo – V. T ambone (eds.), Proposte per una biopolitica personalista, Città
del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana 2015, p. 191-204.
D’Agostino F., Bioetica e Biogiuridica, oggi, ,,Medicina e Morale” 5 (2017), p. 659-663.
D’Agostino F., Bioetica e biopolitica. Ventuno voci fondamentali, Torino: G. Giappichelli Editore 2011.
Ďačok J., La postmodernità nel dibattico bioetico. Il caso delle questioni di fine vita, Trnava: Dobrá kniha 2007.
Ďačok J., Základné črty bioetického zápasu, in: Fórum života (ed.), 60 rokov legalizácie potratov v Československu. Morálne a politické aspekty práva na život, Rajecké Teplice:
Fórum života 2017, s. 50-59, http://www.forumzivota.sk/wpcontent/uploads/2013/05/Zborn%C3%ADkcel%-C3%BD.pdf (access: 1.04.2019).
Dumont G.-F., Demografia, transizione demografica e politica demografica, in: Pontificio Consiglio per la Famiglia (ed.), Lexicon. Termini ambigui e discussi su famiglia, vita
e questioni etiche, Bologna: Edizioni Dehoniane 2003, p. 167-175.
Engelhardt Jr. H.T., Dopo Dio. Morale e bioetica in un mondo laico, Torino: Claudiana 2014.
Esposito R., Bíos. Biopolitica e filosofia, Torino: Einaudi 2004.
Filipowicz A., Bioetyka. Dialog w obronie życia, Warszawa: Bobolanum 2002.
Foucault M., La volonté de savoir, Paris: éditions Gallimard 1976, La volontà di sapere, trans. P. Pasquino, G. P rocacci, Milano: Feltrinelli 19912.
Foucault M., Leçons sur la volonté de savoir. Cours au Collége de France (1970-1971), Paris: Seuil/Gallimard 2011.
Foucault M., Lezioni sulla volontà di sapere. Corso al Collège de France (1970-1971), trans. M. Nicoli, C. Troilo, Milano: Feltrinelli 2015.
Foucault M., Microfisica del potere. Interventi politici, Torino: Einaudi 1977.
Foucault M., Naissance de la biopolitique. Cours au Collége de France (1978-1979), Paris: Seuil/Gallimard 2004.
University of Trnava
duchowny Kościoła Rzymskokatolickiego, członek prowincji słowackiej
Towarzystwa Jezusowego (SJ). Lekarz medycyny (1980 r.) ze specjalnością medycyna
wewnętrzna i echografia jamy brzusznej. Profesor na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu
w T rnavie (od 1994 r.) i na Wydziale Teologicznym Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego
w R zymie (od 2010 r.). Teolog Penitencjarii Apostolskiej w Kurii Rzymskiej (od
2010 r.). Specjalistyczne studia w zakresie teologii moralnej odbył na Papieskim Uniwersytecie
Gregoriańskim, kończąc je licencjatem (1993 r.) i rozprawą doktorską (2003 r.).
Habilitował się w 1999 r. na Uniwersytecie w T rnavie, profesor zwyczajny od 2010 r.
Przełożony prowincji słowackiej Towarzystwa Jezusowego (2003–2009), przewodniczący
Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich na Słowacji (2005–2008), członek–
korespondent Papieskiej Akademii Życia (2002–2012). Obszary badawcze: bioetyka,
postmodernizm, ideologie, życie ludzkie. Wybrane publikacje: Človek, utrpenie, nemocnica.
Niektoré hľadiská pastoračnej služby, Trnava 1999; La postmodernitá nel dibattito
bioetico. Il caso delle questioni di fine vita, T rnava 2007; Terminálna fáza ľudského života. Postmoderná bioetika a katolícka morálka, Trnava 2009; Per la dignità umana, Trnava
2012; Camminare e crescere con Gesù, Trnava 2014; La coscienza e la sua formazione,
Warszawa 2016. Adres do korespondencji: dacok@jezuiti.sk.
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
