Charakter prawny służby duchownego w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Rzeczypospolitej Polskiej

Agnieszka Filak

Warszawa , Polska


Abstrakt

Przedmiot niniejszego opracowania stanowi przedstawienie charakteru prawnego służby duchownego – diakona, wikariusza i proboszcza – w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w RP. Autorka świadomie rezygnuje z analizy statusu prawnego służby biskupa, jako że biskupi diecezjalni zasadniczo pełnią również funkcję proboszcza, co w istotnym stopniu przesądza o ich sytuacji formalnej. Podstawę analizy sytuacji prawnej służby duchownych stanowią akty prawa kościelnego, w tym przede wszystkim Zasadnicze Prawo Wewnętrzne oraz Pragmatyka Służbowa. Urząd duchownego w Kościele Ewangelicko-Augsburskim pochodzi z ustanowienia Bożego, ale ma również swój wymiar prawny określony w Zasadniczym Prawie Wewnętrznym. Kościół luterański uznaje jeden urząd duchowny, który posiada trzy posługi: biskupa, prezbitera i diakona. Urząd kościelny nie jest hierarchiczny i każda z posług urzędu kościelnego jest sobie równa, chociaż różnią się od siebie zakresem obowiązków. Tym, co zespala posługi urzędu kościelnego, jest wspólne prawo do sprawowania władzy kluczy, a przez to w konsekwencji do odpuszczania i zatrzymywania grzechów, głoszenia Ewangelii i sprawowania sakramentów. Ordynacja nie ma charakteru sakramentalnego. Prawo kościelne określa warunki ordynacji, prawa i obowiązki duchownych, a także zasady powoływania na urząd oraz skreślenia z listy duchownych.

Słowa kluczowe:

duchowny, diakon, proboszcz, wikariusz, prawo kościelne, kościoły i inne związki wyznaniowe, Kościół Ewangelicko-Augsburski, związek wyznaniowy

Artykuły Szmalkaldzkie. 1999. W: Księgi Wyznaniowe Kościoła Luterańskiego. Bielsko-Biała: Augustana.

Cebula, Jakub, Roman Pracki, Arkadiusz Sobczyk. 2017. „Wokacja i kadencja”. W: Prawo Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Komentarz, red. Jakub Cebula, 298-302. Warszawa.

Etel, Leonard, Piotr Sitniewski. 2002. „Opodatkowanie kościołów oraz osób duchownych w Polsce”. Biuro Studiów i Ekspertyz IV/02, nr 888: 1-20, http://biurose.sejm.gov.pl/teksty_pdf/i-888.pdf [dostęp: 8.12.2017].

Hucał, Michał. 2017. „Lista duchownych”. W: Prawo Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Komentarz, red. Jakub Cebula, 794-799. Warszawa.

Milerski, Bogusław. 2004. „Urząd duchowny w teologii Marcina Lutra i księgach wyznaniowych”. Rocznik Teologiczny 1: 5-22.

Obrona wyznania augsburskiego. 1999. W: Księgi Wyznaniowe Kościoła Luterańskiego. Bielsko-Biała: Augustana.

Pobierz

Opublikowane
18-12-2018


Filak, A. (2018). Charakter prawny służby duchownego w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Rzeczypospolitej Polskiej. Studia Z Prawa Wyznaniowego, 21, 141–155. https://doi.org/10.31743/spw.191

Agnieszka Filak  agnieszka.filak@luteranie.pl
Warszawa

LL.M., Dyrektor Biura Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP; Członek Komisji ds. reformy prawa kościelnego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP oraz Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP; Sekretarz Komisji Ochrony Danych Osobowych Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP.




Licencja

  1. Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autor publikacji przenosi na wydawcę autorskie prawa majątkowe do utworu na wszelkich polach eksploatacji znanych w chwili zawarcia umowy.
  2. Teksty składane do publikacji w „Studiach z Prawa Wyznaniowego" nie mogą naruszać praw autorskich osób trzecich. Oryginalność publikacji naukowej autor potwierdza w oświadczeniu składanym w trakcie zgłaszania tekstu oraz w podpisywanej umowie wydawniczej.
  3. Autorzy mają prawo zamieszczać swoje prace (w wersji udostępnionej przez wydawcę) w Internecie (np. w repozytoriach instytucjonalnych, academia.edu, researchgate.net lub na własnej stronie internetowej) dopiero po ich opublikowaniu w niniejszym czasopiśmie.
  4. Za zgodą redakcji opublikowane w czasopiśmie teksty mogą być przedrukowywane w innych publikacjach (ze wskazaniem miejsca ich pierwotnej publikacji). 
  5. Redakcja zapewnia bezpłatny i otwarty dostęp (ang. open access) do całej zawartości czasopisma, zgodnie z definicją otwartego dostępu BOAI (Budapest Open Access Initiative).

Inne teksty tego samego autora