Znaki nowego paradygmatu maryjnego w teologii symbolicznej
Tomasz Czura
Abstrakt
Artykuł prezentuje elementy nowego paradygmatu mariologicznego, którego znaki pojawiają się w eklezjologii symbolicznej. Analizie zostały poddane głównie źródła w języku włoskim autorstwa Brunona Fortego, twórcy mariologii symbolicznej. Autor artykułu nie ograniczył się jednak tylko do streszczenia myśli Fortego, ale ukazał zręby rodzącego się w ramach eklezjologii symbolicznej nowego paradygmatu mariologicznego. Polega on na estetycznym opracowaniu tradycyjnych treści mariologicznych. Dzięki temu można mówić o estetyce mariologicznej, której główną oś stanowi z jednej strony docenienie konkretu, a z drugiej zakorzenienie w wewnętrznym życiu Trójcy Świętej. Maryja objawia bowiem „Wszystko” w „części”, ale nie za cenę usunięcia tego, co fragmentaryczne. W ten sposób osiągnięta zostaje równowaga między historycznym przekazem ewangelicznym a dogmatycznym wymiarem Objawienia. Brunon Forte w ramach symboliki eklezjalnej dał solidne podstawy, żeby można było mówić o nowym paradygmacie mariologicznym, i wskazał drogę do dalszych badań w tej materii.
Słowa kluczowe:
mariologia, paradygmat, Trójca, estetyka teologicznaBibliografia
Balthasar H.U. von, Teologia Misterium Paschalnego, tłum. E. Piotrowski, Kraków 2001.
Bartosik G., Matka Boża a misterium paschalne, „Communio” 4 (2011), s. 70–85. Bartosik G., Maryja ikoną Ducha Świętego według Bruno Fortego, „Studia Theologica Varsaviensia” 1998, nr 2, s. 119–133.
Bartosik G., Maryja jako nasz wzór w porządku wiary, miłości i doskonałego zjednoczenia z Chrystusem (KK 63), w: Maryjny kształt świadectwa. Materiały z sympozjum mariologicznego i spotkania kustoszów sanktuariów polskich, red. G. Bartosik, Częstochowa 2012, s. 13–25.
Borto P., Profil Maryjny Kościoła, „Studia Theologica Varsaviensia” 2 (2012), s.
223–243.
Guzowski K., Symbolika trynitarna Brunona Fortego, Lublin 2004.
Figura M., Zamieszkiwanie Trójjedynego Boga w duszy człowieka usprawiedliwionego, „Communio” 3 (2005), s. 66–82.
Forte B., Dio Padre. Nostalgia – rivelazione – ricerca, Cinisello Balsamo 2013.
Forte B., Istota chrześcijaństwa, tłum. P. Kozak, Lublin 2007.
Forte B., Maria, la donna icona del Mistero. Saggio di mariologia simbolico-narrativa, Cinisello Balsamo 2011.
Forte B., Teologia della storia. Saggio sulla rivelazione, l`inizio e il compimento, Cinisello Balsamo 1991.
Gręś S., Relacja: „Duch Święty – Maryja” (1965–2000), Niepokalanów 2001.
Kasjaniuk E., Maryjna rekapitulacja służebna w ujęciu błogosławionego Jana Pawła II, „Teologia w Polsce” 2013, nr 1, s. 43–57.
Kowalczyk M., Maryja – święta i niepokalana modelem Kościoła, „Communio” 2013, nr 4, s. 22–40.
Kowalczyk M., Udział Maryi w dziele odkupienia, „Communio” 2000, nr 6, s. 98–108.
Kunka S., Mężczyzna i kobieta obrazem Boga. Płeć a obraz Boży w człowieku, „Teologia w Polsce” 2013, nr 2, s. 101–113.
Napiórkowski S.C., Służebnica Pańska (problemy – poszukiwania – perspektywy), Lublin 2004.
Parzych K., Maryja – osoba spełniona jako kobieta, „Salvatoris Mater” 2006, nr 1–2, s. 191–206.
Parzych-Blakiewicz K., Teologia historiozbawcza w dogmatyce polskiej XX wieku, Olsztyn 2010.
Siwecki L., Ikona mysterium. Obraz Maryi w perspektywie Trójcy i Kościoła w ujęciu Bruno Fortego, „Studia Sandomierskie” 2008, z. 2–3, s. 161–180.
Szymik J., Tam otwiera się niebo. Maryjny wymiar teologii i sztuki chrześcijańskiego życia według Josepha Ratzingera – Benedykta XVI, „Teologia w Polsce” 2014, nr 2, s. 43–58.
