Ubodzy jako locus theologicus. Teologiczne znaczenie latynoamerykańskiej "preferencyjnej opcji na rzecz ubogich"
Łukasz Samiec
Abstrakt
Na przestrzeni wielowiekowej tradycji judeochrześcijaństwa temat wartości ubóstwa powraca wielokrotnie. Także i podczas pierwszych sesji Soboru Watykańskiego II ojcowie starali się zmierzyć z tym wyzwaniem. Recepcja soboru, a w szczególności zagadnienia „Kościoła ubogich”, w Ameryce Łacińskiej znalazła dość szybko swoje miejsce, bo już na II Generalnej Konferencji Episkopatu Latynoamerykańskiego w Medellín (1968), a następnie podczas trzeciej konferencji w Puebla (1979) biskupi ogłaszają konieczność „preferencyjnej opcji na rzecz ubogich”, nadając temu zagadnieniu znaczenie eklezjologiczne. Nowy jest język i sposób traktowania ubogich. W latynoamerykańskiej myśli teologicznej ubogi nie jest tratowany jako akcydentalny fenomen socjologiczny, ale jako locus theologicus, który wyznacza źródło i metodologię refleksji o Bogu, człowieku i świecie.