W sprawie warunku pozostawania teologii polskiej "Benedicta" dla narodu i społeczeństw Zachodu

Dominik Kubicki

Uniwersytet Adama Mickiewicza , Polska

Abstrakt

Tylko we współdziałaniu z eklezjalną hierarchią i Magisterium Kościoła teologia może stać się w pełni theologia benedicta dla ponowożytnej współczesności, zauroczonej pooświeceniowymi ideami przebudowyspołeczeństw, i zastąpić „nienaukową” wiarę nauką przeniesioną w praxis. O ile w odnowie teologicznej, skutkującej odnową soborową Vaticanum II, konieczne było przezwyciężenie neoscholastycznej koncepcji kształtowania myśli teologicznej i uprawiania teologii jako sacra metaphysica niezdolnej do rozpoznania w swej refleksji misterium wcielenia Słowa, o tyle współcześnie przychodzi teologii przezwyciężać klimat duchowy ponowoczesności, naznaczony paradygmatem neopozytywizmu bądź neokantyzmu, nie wychwytującym nadprzyrodzoności jako rzeczywistości transcendującej fizykalność doczesności. Okazuje się zatem konieczne, aby hierarchiczny Kościół mógł moralnie wzbogacać sferę publiczną i polityczną postawami wiary wraz z rozpoznawaniem wspólnego dobra i sensu zdarzeń współczesności, tak aby teologia jako wiara in statu scientiae była w stanie czynić refleksję w kontekście Kościoła, a jednocześnie pozostawać inspiracją dla innych dyscyplin nauki w swym potencjale pozanaukowym i dopełnieniem ich wyników badań.