Chrześcijańska humanitas w świetle tajemnicy Bożego ojcostwa

Andrzej Kaim

Katolicki Uniwersytet Lubelski , Polska

Abstrakt

Czy Bóg może być ojcem? Czy Bóg może mieć syna? Pytania, które zapoczątkowało nową erę w dziejach religii pnia abrahamowego. W chrześcijaństwie tajemnica Boskiego ojcostwa stała się źródłem dla rozwoju teologii małżeństwa i rodziny. Rozwinął się również nurt praktykowania miłości uniwersalnej, miłości powszechnej i w tym sensie miłości ekumenicznej, obejmującej całą ludzkość i całe stworzenie. Czy dzisiaj, w kontekście pierwotnych pytań o Boże ojcostwo, możemy odnaleźć odpowiedź na pytania o sens ludzkiej miłości i ludzkiego rodzicielstwa? Jaką wartość ma tajemnica Bożego ojcostwa w przejawach miłości uniwersalnej, praktykowanej przez osoby wolne, konsekrowane,
ludzi świeckich i duchownych, charyzmatyków, liderów grup, społeczników, wolontariuszy i ludzi, dla których życie dla innych jest życiową pasją. Tego rodzaju miłości kościelnej i społecznej, który wykracza poza konkretne środowisko i obejmuje całą ludzkość. Stąd miłość uniwersalna – jak wyjaśnia ks. prof. Czesław Bartnik – „ma jakby odrębny status bytowania: jest na pierwszy rzut oka najmniej empiryczna i najmniej dostrzegalna ze wszystkich innych. Nie ma też ona przyjemności miłości erotycznej, nie ma zajmującego instynktu miłości rodzicielskiej, nie ma ciepła miłości w rodzinie, nie ma uroku sympatii dobranych grup, nie ma metafizycznego powabu miłości Boga. Nie jest to potrzeba biologiczna, zajęciem na co dzień, emocją, pasją, zrywem, ekscytacją. Odczuwamy w niej smak poświęcenia, misji, posłannictwa, nieznanej jeszcze dobrze nostalgii, a przede wszystkim najwznioślejszego obowiązku. Z czasem dopiero dostrzegamy w niej ciszę błękitu, blask idei i ciepło bytu” (Łaska drogi, s. 51-52).