Is Vocation to Priesthood Traditional?

Bogdan Krempa

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II , Poland


Abstract

Artykuł zawiera trzy zasadnicze punkty, które stanowią próbę odpowiedzi na następujące pytania: czy powołanie zbudowane tylko na pragnieniu pozostania księdzem jest tradycyjne? W jaki sposób Kościół jako wspólnota ludzi wierzących edukuje swoich powołanych? Co Tradycja może nas nauczyć w tym względzie? 1. Tradycja biblijna ukazuje nam przykłady różnych powołań: indywidualnych i kolektywnych. W Starym Testamencie powołanie Izraela było suwerennym aktem ze strony Boga, który zwracał się także po imieniu do wybranych mężczyzn. Misja i odpowiedzialność powołanego nie zależały od jego talentów, lecz od siły mającej swe źródło w Bogu. W Nowym Testamencie źródłem powołania jest również Bóg, ale przez pośrednictwo Jezusa. Łaska, zamysł i miłość Boża odgrywały zasadniczą rolę w powołaniu. 2. Tradycja Kościoła wskazuje na głos ludu w powoływaniu kapłanów lub biskupów, jak to miało miejsce w przypadku Ambrożego czy Augustyna. Nie ma powołań do służby kapłańskiej poza Kościołem. Pragnienie Kościoła wyboru mężczyzn na kapłanów czy biskupów zostało zrealizowane a prawdziwymi kryteriami powołania są potrzeby wspólnoty w służbie Ewangelii, zdolności powołanego, wezwanie Kościoła i zgoda zainteresowanego. W 1912 roku spór Branchereau - Lahitton przyczynił się do potwierdzenia przez papieża Piusa X tradycyjnej doktryny na temat powołania jako wezwania Boga, realizowanego we wspólnocie Kościoła. 3. Współczesna sytuacja. Powołanie jest doświadczeniem Boga, który przemawia do mężczyzny, który Go słucha. Wezwanie skierowane do konkretnej osoby jest nierozdzielne z powołaniem pochodzącym od ludu (od Kościoła). Ten związek jest obecny w rycie święceń diakonatu czy prezbiteratu: „Święta Matka Kościół prosi...”. Święcony wyraża w tym czasie swoją zgodę. Wezwanie jest równocześnie posłaniem do tego ludu, z którego wywodzi się kandydat do święceń. Można stwierdzić, że powołanie jest procesem wychowawczym całego Kościoła na różnych etapach jego zrodzenia, wzrostu i weryfikacji. Stąd też do święceń wymaga się odpowiednich opinii o kandydacie, wyrażonych przez głos ludu z którego on pochodzi.

Keywords:

Vocation, Priesthood, Tradition, Bible, Church, Man

Branchereau L., De la vocation sacerdotale, Paris 1896
Codex luris Canonici
Concilii Vaticani II Constitutio dogmatica «Lumen gentium»
Concilii Vaticani II Decretum de institutione sacerdotali «Optatam totius»
Congar Y., Les ordinations invitus, coactus, de l’Eglise antiąue au canon 214, RSPT 50 (1960) 167-197
Godin A., Psychologie de la vocation. Un bilan, Paris 1975
Grecko-polski Nowy Testament (wydanie interlineame z kodami gramatycznymi), trad. R. Popowski - M. Wojciechowski, Warszawa 1997
Hippolytus, Traditio Apostolica, SCh 11bis
Legrand H., La theologie de la vocation aux ministeres ordonnes: vocation ou appel?, „La Vie Spirituelle” 729 (1998) n. 729
Maurice M. - Morel F., Dictionnaire grec-francais du Nouveau Testament. 4e ćdition, Paris 1984
Pius XII, Adhortatio Apostolica «Menti Nostrae» (2 3 I X 1950), AAS 42 (1950) 657-702
Pius XII, Constitutio Apostolica «Sedes sapientiae» (31 V 1956), AAS 48 (1956) 354- 365
Ps.-Dionysius, Hierarchia coelestis, PG 3, ed. M. de Gandillac, SCh 58, Paris 1958
Ps.-Dionysius, Hierarchia ecclesiastica, PG 3
Sauvage M., Vocation, DSp XVI 1092-1158

Published
2008-06-15


Krempa, B. (2008). La vocation à la prêtrise est-elle traditionnelle?. Vox Patrum, 52(1), 531–537. https://doi.org/10.31743/vp.8894

Bogdan Krempa  voxpatrum@kul.lublin.pl
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II



License

Papers published in Vox Patrum are covered by the Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0) licence. Authors and users can use published works licensed under the CC-BY-ND since 2018. For earlier publications, copyrights are available under fair use rights in accordance with the Act of February 4, 1994 on copyrights and related rights.