Historia duchowości chrześcijańskiej w aspekcie metodologicznym
Jerzy Misiurek
Abstrakt
Przedmiotem historii duchowości jest badanie doświadczenia człowieka w jego relacji z Bogiem jako Istotą Absolutną, które jest realizowane i rozwijane na przestrzeni czasu. Zdolność do transcendowania umożliwia duchowi ludzkiemu kontakt z Absolutem i stąd możemy mówić o historii duchowości judaistycznej, muzułmańskiej, buddyjskiej, hinduskiej i oczywiście chrześcijańskiej. Jako dyscyplina naukowa historia duchowości narodziła się na początku XX wieku. Jej znaczenie wzrosło dzięki rozwojowi nauk historycznych, a zwłaszcza historii Kościoła i teologii. Jej stały rozwój znajduje swoje odzwierciedlenie w wielu badaniach naukowych, czasopismach, specjalistycznych wydaniach encyklopedycznych, słownikach. Historia duchowości chrześcijańskiej analizuje i stara się wyjaśnić więź, jaką człowiek przeżywa w kontakcie z Trójjedynym Bogiem, który w pełni objawił się w Jezusie Chrystusie. Ponieważ jest to interdyscyplinarna dziedzina nauki, wykorzystuje odpowiednie metody, aby dotrzeć do prawdy. Obserwacja, opis i interpretacja faktów, o których mowa w historii duchowości, ma ogromną wartość dla kultury ludzkiej.
Słowa kluczowe:
teologia duchowości, historia duchowości, duchowośćBibliografia
Bartnik Cz.S., Kościół uniwersalny, Roczniki Teologiczno-Kanoniczne 26(1979) s. 2, s. 41-52.
Bartnik Cz.S., Problem Kościoła jako podmiotu historii, Roczniki Teologiczno-Kanoniczne 22 (1975) z. 4, s. 43-54.
Bove G., Wprowadzenie, w: B. Calati, R. Gregoire, A. Blasucci, Historia duchowości, t. IV: Duchowość średniowiecza, Kraków 2005.
Chmielewski M., Metodologiczne problemy posoborowej teologii duchowości katolickiej, Lublin 1999.
Colosio J., Suggerimenti metodologici per ricerche storiche nel campo della spiritualit, Rivista di Ascetica e Mistica 10(1965), s. 492-508.
Congar Y., Historia Kościoła miejscem teologicznym, Concilium 6(1970) z. 2, s. 93-100.
Dumeige G., Storia della Spiritualita, w: Nuovo dizionario di spiritualita, Roma 1982, kol.1570.
Dutton K.R., Poesie et mystique dans l'oeuvre d'Henri Bremond, Revue d'histoire litteraire de la Franceº 70(1970), s. 435-444.
Goichot E., L'humanisme devotº de l'abbe Breamond. Reflexions sur un lieu commun, Revue d'ascetique et de mystique 45(1969), s. 121-160.
Goichot E., Encore ¹l'humanisme devotº. A propos d'un livre recent, Revue d'histoire de la spiritualite 48(1972), s. 315-321.
Goichot E., Une source nouvelle pourl'histoire de la spiritualite. Les ¹Etudes bremondiennesº, Revue d'histoire de la spiritualiteº49(1973), s. 91-116
Gorce M.M., Arintero Gonzales Juan, w: Dictionnaire de spiritualite asceÂtique et mystique, red M. Viller, t. I, Paris 1937.
Górski K., Zarys dziejów duchowości w Polsce, Kraków 1986.
Matanic A.G., Esigenze per una storia della spiritualita, w: La spiritualit. Inspirazione. Ricerca. Formazione, red. B. Secondin, J. Janassens, Roma 1984.
Misiurek J., Historia duchowości, w: Encyklopedia katolicka, t. VI, Lublin 1983, kol.949-950.
Misiurek J., Wybrane encyklopedie i słowniki duchowości, w: Nova et vetera polskiej duchowości, red. M. Chmielewski, Lublin 2004.
Misiurek J., Zarys historii duchowości chrześcijańskiej, Lublin 1992
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
