Mistyka miłosiernej świętości według św. Faustyny

Stanisław Urbański

Abstrakt

Temat mistyki miłosiernej świętości według św. Faustyny nie został jeszcze podjęty w literaturze teologicznej. Faustyna podaje definicję świętości i ukazuje jej rozwój aż do momentu osiągnięcia unii mistycznej. Jest to zatem świętość mistyczna, której ostateczną normą jest jedność z Jezusem. Faustyna wierzy w to, że Miłosierdzie Boże uczyni ją świętą. W tym kontekście możemy zrozumieć, że była to świętość miłosierna wyrażona przez przyjęcie miłosierdzia i odrzucenie grzechu. Chrystus wprowadza ją w tajemnicę swojej Męki. Pascha świętości, którą osiąga chrześcijanin poprzez więź z Jezusem, powoduje zanurzenie w Jego śmierci i powołanie do życia w Jego zmartwychwstaniu. Jest to świętość paschalna. Tajemnica paschalna stanowi zatem centrum mistycznego życia św. Faustyny. Faustyny. W związku z tym kładzie ona silny akcent na to mistyczne zjednoczenie z cierpieniem Chrystusa wraz z Jego śmiercią na krzyżu. Faustyna odkrywa swoje powołanie do świętości pod wpływem Paschy jako wezwanie do stania się ofiarą całopalną ofiarowaną Bogu. To dzieło świętości możemy nazwać mistyką miłosiernej świętości. Faustyna pisze także o tym, nie tylko o miłosierdziu.

Słowa kluczowe:

Faustyna Kowalska, Miłosierdzie Boże, miłosierdzie, świętość