Time and Eternity according to Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Krzysztof Góźdź
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie , Polandhttps://orcid.org/0000-0002-8020-1675
Abstract
The author puts forward a hypothesis related to the interpretation of the thought of Joseph Ratzinger - Benedict XVI on the interrelation of time and eternity. Different religions offer different ways of departing temporality - the way of being within the confines of time - towards some extratemporal existence, commonly referred to as eternity or immortality. This perspective evokes a fundamental question: if time wants to reach beyond itself towards eternity, is it that eternity - in its turn - stays in a kind of interrelation to time, or is it a kind of negative atemporality? In its view of the matter, Christianity makes a clear statement that God has power over time, which implies that God participates in the temporal reality. This participation manifests itself overtly through the Incarnation of the Son of God. Consequently, this participation shows that man takes part in the eternity of God. In this sense, a Christian reaches eternity through his/her existence in the Person of the Resurrected Jesus. This ability to eternally remain in Jesus rests on the immortal element of the human being - that is his/her spiritual soul. The soul opens a path towards salvation and the relational eternity, that is a relationship of a Christian person with the Son of God and through Him with God as Trinitary Love. This is how Christianity – while respecting the linear nature of time – promotes a positive cyclical (yet not a reiterative) concept of time, which manifests itself in the exitus - reditus relationship. Exitus is an autonomous act of God’s creation, while reditus - is a human self-sacrifice as exemplified by the Son of God. Jesus’ self-sacrifice to God the Father is a model of how time can be projected onto a new way of existence: eternity. Therefore, Christ brings time to its fullness. His Event marks the beginning of eternity for the faithful.
Keywords:
time, eternity, immortality, spiritual soul, resurrection, exitus-reditus.References
Bartnik Cz. S., Teilhardowska wizja dziejów, Lublin: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego KUL 1975.
Bartnik Cz. S., Teologia historii, Lublin: Standruk 1999, w tym:
- Teologia czasu, s. 431-438;
- Ekonomia czasu i przestrzeni w ujęciu patrystycznym, s. 444-476;
- Czas i wieczność według św. Tomasza z Akwinu, s. 477-480.
Cullmann O., Christus und die Zeit. Die urchristliche Zeit- und Geschichtsauffassung, Zollikon-Zürich: Evangelischer Verlag 19482.
Cullmann O., Die Christologie des Neuen Testaments, Tübingen: J. C. B. Mohr 19582.
Cullmann O., Unsterblichkeit der Seele oder Auferstehung der Toten? Antwort des Neuen Testaments, Stuttgart: Kreuz-Verlag 1962.
Culmann O., Heil als Geschichte. Heilsgeschichtliche Existenz im Neuen Testament, Tübingen: J. C. B. Mohr 19672.
Kulisz J., Teilhardowskie rozumienie grzechu, Warszawa: Wydawnictwo ATK 1986.
Liszka P., Wpływ koncepcji czasu na refleksję teologiczną, Warszawa: Palabra 1992, s. 49-89.
Pannenberg W., Zeit i Ewigkeit in der religiösen Erfahrung Israels und des Christentums, w: tenże, Grundfragen systematischer Theologie, t. 2, Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht 1980, s. 188-206.
Pannenberg W., Systematische Theologie, t. 3, Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht 1993.
Ratzinger J., Opera Omnia, t. X: Zmartwychwstanie i życie wieczne. Studia o eschatologii i teologii nadziei, tł. J. Kobienia, red. K. Góźdź, M. Górecka, Lublin: Wydawnictwo KUL 2014; w tym:
- Eschatologia – śmierć i życie wieczne, s. 114-160.
- Co nastąpi po śmierci?, s. 338-343.
- Po drugiej stronie śmierci, s. 349-365.
- Koniec czasu, s. 564-580.
Ratzinger J., Opera Omnia, t. 4: Wprowadzenie do chrześcijaństwa. Wyznanie – chrzest – naśladowanie, tł. R. Biel, M. Górecka, red. K. Góźdź, M. Górecka, Lublin: Wydawnictwo KUL 2017.
Simon J., Zeit. II Philosophisch, LThK3 (Sonderausgabe 2006), t. 10, k. 1405.
Tomasz z Akwinu, Summa contra gentiles (Prawda wiary chrześcijańskiej, t. 1-3), Poznań: W drodze 2009-2015.
Tomasz z Akwinu, Suma teologiczna, tł. S. Bełch i in., I-XXXIV, Londyn 1962-1986.
Wolsza K.M., Człowiek wobec czasu i wieczności. Koncepcja Tadeusza Wojciechowskiego, „Studia Teologiczno-historyczne Śląska Opolskiego” 33 (2013), s. 7-21.
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie
Krzysztof Góźdź (ur. 1955), kapłan Archidiecezji Lubelskiej, profesor doktor habilitowany, kierownik Katedry Historii Dogmatów i Teologii Historycznej KUL; członek: Międzynarodowej Komisji Teologicznej w Watykanie, Komitetu Nauk Teologicznych PAN, Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów; konsultor Komisji Nauki Wiary przy KEP. Główne obszary badawcze: chrystologiczny związek historii z teologią, uniwersalistyczne rozumienie historii zbawienia i antropologia chrześcijańska. Opublikował m.in. Jesus Christus als Sinn der Geschichte bei Wolfhart Panneberg (1988); Teologia historii zbawienia według Oscara Cullmanna (1996); Teologia człowieka. Z najnowszej antropologii niemieckiej (2006); Jezus. Twórca i Spełniciel naszej wiary (2009); Kościół zbawienia (2010); Droga ku Człowiekowi (2011). Ponadto jest redaktorem edycji polskiej Joseph Ratzinger Opera Omnia (dotąd ukazało się 11 tomów: www.kul.pl/operaomnia). Adres do korespondencji: kgozdz@kul.pl
https://orcid.org/0000-0002-8020-1675
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivs 4.0 International License.
