Mysticism in Everyday Life: Calling for a Reform and Development of the Church
Andrzej Napiórkowski
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie , Polandhttps://orcid.org/0000-0002-3480-1178
Abstract
This presentation outlines the movement of the contemporary Church away from the institutional ecclesiology. Within the context of the post-conciliar ecclesiology and being inspired by the thought of Y. Congar, I have developed 5 principles of reform (the Word of God and liturgy, love and witness, anthropological, ecumenical, interreligious). I have also submitted a few practical indications of this reform (tradition and modernity, unity with a whole, freedom and moral standards, respect for the transcendental reality) in order to perform it. The reform of the Church properly understood becomes her development, which should be seen as a long process, inscribed in the history of the Church as well as in the life of a believer. In their everyday life today’s mystics follow this way of the Church’s development and of their own conversion. Mysticism is not just for those who have been specially elected, but by the grace of Baptism, every Christian is called to holiness and to the practice of mysticism. Even not being aware of it, many are practicing it. Thus those principles and indications of the ecclesial reform also apply to our everyday life of following Christ in his Church.
Keywords:
institutional ecclesiology, reform, principles of reform, growth, development, the Church, mysticism, baptism.References
Congar Y., La Tradition et les traditions. Essai historique II Essai théologique, Fayard, Paris 1960.
Dawkins R., Bóg urojony, Warszawa 2007.
Dulles A., True and false reform, „First Things. The Hedgehog Review. Critical Reflections on Contemporary Culture” 135(2003), s. 14-19.
Famerée J., True or false reform: what are the criteria? The reflections of Y. Congar, „Jurist: Studies in Church Order & Ministra” 71(2011) z. 1, s. 7-19.
Gersdorff M., Christenhass im Visier. Christophobie, Religionskampf und Blasphemie in Medien und Politik, Frankfurt a.M. 2010.
Jäger W., Fala jest morzem. Rozmowy o duchowości, Warszawa 2008.
Napiórkowski A., Bosko-ludzka wspólnota. Zarys katolickiej eklezjologii integralnej, Kraków 2010.
Napiórkowski A., Kościół dla człowieka. Bł. Jana Pawła Wielkiego mistyka Eklezji, Kraków 2011.
Napiórkowski A., O właściwy sens reformy w Kościele, w: Przyroda – Człowiek – Bóg, red. B. Izmaiłow, Kraków 2004, s. 371-376.
Napiórkowski A., Reforma i rozwój Kościoła, Kraków 2012.
Napiórkowski A., Reforma i rozwój Kościoła. Duch Święty i instytucja, Kraków 2012.
Ratzinger J., Eklezjologia Soboru Watykańskiego II, w: Kościół – Ekumenizm – Polityka, red. L. Balter, Poznań-Warszawa 1990, s. 14-15.
Schröder R., Abschaffung der Religion? Wissenschaftlicher Fanatismus und die Folgen, Freiburg-Basel-Wien 2011.
Wołyniec W., Reinterpretacja doktrynalnych wypowiedzi Magisterium Kościoła od 50 do 325 roku, Wrocław 2011.
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Andrzej A. Napiórkowski ur. w 1962 r.; paulin; prof. dr hab.; kierownik Katedry Eklezjologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. W latach 2002-2008 był rektorem Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Paulinów w Krakowie oraz przeorem klasztoru Na Skałce; badania naukowe prowadzi w zakresie: eklezjologii integralnej, chrystologii fundamentalnej, ekumenizmu i kwestii usprawiedliwienia, mariologii, tematyki pastoralnej i okolicznościowej; dorobek obejmuje blisko 200 publikacji; opublikował m.in. książkę Reforma i rozwój Kościoła (Kraków 2012).
https://orcid.org/0000-0002-3480-1178License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivs 4.0 International License.
