L’Esprit-Saint comme celui qui accomplit l’action du Père et du Fils
Józef Grzywaczewski
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie , PolandAbstract
Duch Święty jako trzecia Osoba Trójcy Świętej istnieje odwiecznie. W Starym Testamencie objawiał się jako Duch Boży. Izraelici pojmowali Go nie tyle jako samoistny byt, lecz raczej jako wyraz działania Boga Jahwe. Przypuszcza się, że nieosobowa forma działania wynikała z potrzeby zachowania monoteizmu. Na kartach Nowego Testamentu dostrzegamy działanie Ducha Świętego w stosunku do osób, które żyjących na pograniczu Starego i Nowego Przymierza. Duch Święty natchniął Symeona co do Dzieciatka Jezus; On zstąpił na Maryję, aby mogła począć Syna Bożego, o Nim mówił Jan Chrzciciel. O Nim nauczał Jezus Chrystus; zapowiadał, że będzie prosić Ojca, aby zesłał Ducha Świętego, zapowiedział, że On, gdy przyjdzie, doprowadzi uczniów do całej prawdy i pomoże im zrozumieć to, czego Jezus nauczał oraz dzieło zbawcze. Istotnie, po Zmartwychwstaniu Duch Święty został zesłany. Mamy dwa opisy: jeden w Ewangelii Jana, a drugi w Dziejach Apostolskich. Według relacji Jana sami tylko apostołowie otrzymali dar Ducha Świętego połączony z prawem do odpuszczeniem grzechów, co jest – jak wiadomo – atrybutem samego Boga. Zesłanie Ducha Świętego, o którym mówi Łukasz miało charakter bardziej okazały, było związane z darem języków (glosolalia), a także i ukazaniem się nadzwyczajnego zjawiska podobnego do języków z ognia. Była to realizacja zapowiedzi Jana Chrzciciela, że Apostołowie będą ochrzczeni Duchem Świetnym i ogniem. Ogień, jak wiadomo, jest symbolem obecności i działania Boga. Duch Święty raz udzielony przez Boga Ojca na prośbę Chrystusa, pozostaje w Kościele i kontynuuje dzieło oświecenia, uświecania i umocnienia wiernych w wyznawaniu wiary. Duch Święty zawsze działa w łączności z Ojcem i Synem dla zbawienia wierzących.
Keywords:
Holy Spirit, Paraclet, Advocatus, glossolalia, PentecostReferences
Chevallier M.-A., „Pentecôtes” lucaniennes et „Pentecôtes” johanniques, RSR 69 (1981)
Crncević A., Le souffle hymnique de l’Église, „Communio” 36 (2011) z. 1-2
Cyprien, De Dominica oratione
Cyprien, Epistula
Delatte Dom P., L’Évangile de Notre-Seigneur Jésus-Christ, II, Solesmes (Sablé) 1975
Dictionnaire grec-français, dir. A. Bally, éd. L. Sechan – P. Chantraine, Paris 1960
Diogenes Laertios, De vita et moribus philosophorum libri decem
Drewniegrecko-russkij słowar, dir. I. Dworeckij, II, Moscou 1958
Forster D., Die Welt der Symbole, Insbruck 1967
Gill J., Filioque, LThK IV
Gryglewicz F., Ewangelia według św. Łukasza. Wstęp – Przekład z oryginału – Komentarz, Poznań – Warszawa 1974
Hilaire de Poitiers, De Trinitate
Lagrange M.J., Évangile selon saint Jean, Paris 1925
Lagrange M.J., Évangile selon saint Luc, Paris 1921
Laurentin R., L’Esprit-Saint, cet Inconnu, Paris 1998
Laurentin R., Les Évangiles de l’Enfance du Christ, Paris 1982
Lustiger J.-M., Soyez heureux, Paris 1997
Międzynarodowy Komentarz do Pi¬sma Świętego, dir. W.R. Farmer, trad. sous la dir. W. Chrostowski, Warszawa 2001
Origenes, De principiis, ed. et trad. H. Crouzel – M. Simonetti, SCh 252, Paris 1978
Stachowiak L., Ewangelia według św. Jana. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz, Warszawa 1975
Stachowiak L., Księga Izajasza II-III 40-66, Poznań 1996
Tertullien, Adversus Praxean
The Oxford Bible Commentary, ed. J. Barton – J. Muddiman, Oxford 2001
The Oxford Dictionary of the Christian Church, dir. E.A. Livingstone, Oxford 1997
Thomas de Aquino, Super Epistulam ad Romanos lectura
Villefranche H. de, Le double récit lucanien une théologie de l’accomplissement, „Commu¬nio” 36 (2011) z. 1-2
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
License
Papers published in Vox Patrum are covered by the Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0) licence. Authors and users can use published works licensed under the CC-BY-ND since 2018. For earlier publications, copyrights are available under fair use rights in accordance with the Act of February 4, 1994 on copyrights and related rights.
