Radość chrześcijańska jako cnota eklezjalna. Na marginesie „Evangelii gaudium” papieża Franciszka
Katarzyna Parzych-Blakiewicz
Abstrakt
W artykule jest przedstawiona interpretacja nauczania papieża Franciszka na temat „radości Ewangelii”. Analiza adhortacji „Evangelii gaudium” doprowadziła do stwierdzenia, że radość Ewangelii według Franciszka jest cnotą chrześcijańską. Tradycyjna teologia wyróżnia dwie kategorie cnót: teologiczne i kardynalne. Benedykt XVI wskazuje na nową grupę cnót: eklezjalnych. Podstawą radości według Franciszka jest przyjęcie Ewangelii i głoszenie jej. Źródłem jest osoba Jezusa Chrystusa. Przez zjednoczenie z Nim, osoba ludzka zostaje wyzwolona z wyobcowania, egoizmu i zniewoleń. Radość Ewangelii ujawnia się w dialogu, który jest wymianą darów między osobami. Odbywa się w spotkaniu, które daje możliwość poznania drugiej osoby, Boga i człowieka. Eklezjalny kontekst radości wyraża się w indywidualnym otwarciu na Chrystusa oraz otwarciu Kościoła wobec wszystkich ludzi. Radość chrześcijańska zdefiniowana w oparciu o koncepcję radości Ewangelii według Franciszka, kwalifikuje się do nowej kategorii cnót – eklezjalnych.
Słowa kluczowe:
Evangelii gaudium, cnoty teologiczne, cnoty kardynalne, cnoty eklezjalne, Nowa Ewangelizacja, teologia ubóstwaBibliografia
Chegurova D., „A nadzieja zawieźć nie może…”. Nadzieja chrześcijańska w encyklice Benedykta XVI „Spe salvi”, „Teologia w Polsce” 2 (2008) nr 1, s. 83-94.
Cnota, w: E. Ozorowski, Słownik podstawowych pojęć teologicznych, Warszawa: Wydawnictwo UKSW 2007, s. 49.
Dogmatyka w perspektywie Bożego Miłosierdzia, red. K. Góźdź, K. Guzowski, Lublin: Wydawnictwo KUL 2010.
Farkasfalvy D., Drugi List św. Piotra Apostoła, tłum. M. Kulikowska, w: Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, Warszawa: Verbinum 2001, s. 1651-1657.
Fitzmyer J.A. , List do Galatów, w: Katolicki komentarz biblijny, Warszawa: Vocatio 2001, s. 1370-1386.
Horgan M.P., List do Kolosan, w: Katolicki komentarz biblijny, Warszawa: Vocatio 2001, s. 1409-1418.
Iść za Chrystusem drogą pokory, “Pastores” 58(1) 2013 [online], <http://pastores.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=442%3Ai-za-chrystusem-drog-pokory&catid=52%3A5812013&lang=pl>, [dostęp: 15.05.2014 r.].
Lambrecht J., Pierwszy List do Koryntian, tłum. B. Widła, w: Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, Warszawa: Verbinum 2001, s. 1456-1486.
Meeting of His Holiness Benedict XVI with the parish priests of the Rome diocese, Lectio divina, (23 II 2012), (w wersji *.pdf, s. 4), w: The Holy See [online], <http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/speeches/2012/february/documents/hf_ben-xvi_spe_20120223_parroci-roma_en.html>, [dostęp: 15.05.2014 r.].
Mora Paz C.A., List do Kolosan, tłum, E. Burska, w: Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, Warszawa: Verbinum 2001, s. 1546-1556.
Neyrey J.H., Drugi List Świętego Piotra, w: Katolicki komentarz biblijny, Warszawa: Vocatio 2001, s. 1513-1521.
Ortiz P., List do Filipian, tłum. E. Burska, w: Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, Warszawa: Verbinum 2001, s. 1537-1545
Parzych K., Dialog – jako metoda ewangelizacji współczesnego świata według Jana Pawła, Olsztyn: Hosianum 2000.
Parzych K., Dialog jako wymiana darów w perspektywie dialogu międzyreligijnego według myśli Jana Pawła II, w: Filozofia dialogu, t. 4, pod red. J. Baniaka, Poznań: Wydawnictwo UAM 2006, s. 179-198.
Parzych K., Eklezjalny aspekt kulturowego wymiaru dialogu na podstawie encyklik „Dives in misericordia” i „Deus Caritas est”, w: Filozofia dialogu, t. 5, pod red. J. Baniaka, Poznań: UAM 2007, s. 103-115.
Parzych K., Na progu teologii dialogu. Dar według studium „Osoba i czyn” Karola Wojtyły, w: Filozofia dialogu, t. 1, pod red. J. Baniaka, Poznań: Wydawnictwo UAM 2003, s. 167-174.
Parzych K., Pojęcie dialogu wg Karola Wojtyły – Jana Pawła II i jego zastosowanie teologiczne, w: Filozofia dialogu, t. 2, pod red. J. Baniaka, Poznań: Wydawnictwo UAM 2004, s. 185-200.
Parzych-Blakiewicz K., „Miłość eklezjalna” w dialogicznym aspekcie sakramentalności Kościoła, w: In Persona Christi – w służbie pasterskiej obecności Chrystusa. Księga jubileuszowa dedykowana Księdzu Profesorowi Antoniemu Misiaszkowi w 75.rocznicę urodzin, pod red. E. Wiszowatego, Olsztyn: WT UWM 2013, s. 237-245.
Parzych-Blakiewicz K., Teologia nadziei Benedykta XVI jako perspektywa hermeneutyki Soboru Watykańskiego II, „Studia Loviciensia” 15 (2013), s. 47-62.
Pyc M., Czy mamy prawo do nadziei na powszechne zbawienie? Refleksja nad zbawczym uniwersalizmem w myśli Jana Pawła II i Benedykta XVI, „Teologia w Polsce” 3 (2009) nr 1, s. 125-141.
Roztropność, w: Encyklopedia katolicka, t. 17, kol. 440-441.
Ur. w 1968 r., dr hab., dogmatyk, prof. UWM w Katedrze Teologii Dogmatycznej i Fundamentalnej na Wydziale Teologii UWM w Olsztynie. Autorka wielu opracowań o tematyce dotyczącej teologii dialogu. Inne zainteresowania badawcze, teologiczne – wokół tematyki mariologicznej i hagiograficznej, antropologicznej, sakramentologiczno-eklezjologicznej, medialnej. Monografie: „Dialog – jako metoda ewangelizacji współczesnego świata według Jana Pawła II” (2000), „Teologia historiozbawcza w dogmatyce polskiej XX wieku” (2010), „Development of the Eve-Mary Antithesis since the Catechism Of The Council Of Trent until the Catechism Of The Catholic Church. 1566-1992” (2013). Adres do korespondencji: kaparz@uwm.edu.pl.
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
