Otwartość chrześcijaństwa na całą rzeczywistość w perspektywie personalistycznej

Marian Rusecki





Abstrakt

Niniejszy szkic przedstawia ważkie zagadnienie otwartości chrześcijaństwa na całą rzeczywistość, a więc na świat, historię, dzieje, osobę ludzką i społeczną, kultury i religie, gdyż dzięki tej postawie możliwy jest owocny dialog. ukazano więc trynitarne podstawy otwartości. trójca ad intra pozostaje we wzajemnych, osobowych relacjach zasadą, którą jest miłość i darowanie Osoby pozostałym Osobom. trójca ad extra to otwarcie się trójjedynego Boga na świat, człowieka, ludzkość, dzieje, które powołał do istnienia z nadmiaru miłości wewnątrztrynitarnej i wezwał stworzenie do udziału w życiu Bożym, by obdarzyć je Bożymi nadprzyrodzonymi darami. W sposób najdoskonalszy Bóg otworzył się na całość stworzenia we wcielonym Synu, Jego życiu i działalności, a przede wszystkim w wydarzeniach paschalnych. We Wcieleniu jako Bóg-człowiek otworzył się na każdego człowieka; w swoim życiu i misji Jezus był otwarty na każdego będącego w potrzebie, biednego, chorego, skrzywdzonego, wykluczonego społecznie, grzesznego, a nawet zmarłego. Jezus ukazywał Bożą miłość i okazywał realną pomoc. W wydarzeniach paschalnych Jezus – oddając życie za wszystkich, z miłości – otworzył na nowo grzesznego człowieka na Boga i bliźniego. W zmartwychwstaniu otworzył
wszystkim niebo, by mogli dojść do domu Ojca i uczestniczyć w komunii świętych. Aby człowiek mógł przyjąć dar zbawienia i inne dary nadprzyrodzone, musi być na nie otwarty. Bóg stworzył człowieka jako otwartego na siebie, drugiego, świat. Grzech zamyka człowieka w sobie (egoizm grzechu). Bóg w swojej miłości okazuje miłosierdzie grzesznikowi, otwiera go na nowo, bo człowiek nie jest monadą i nie może istnieć bez koniecznościowych relacji do świata, bliźniego, Stwórcy. Może jedynie istnieć na wzór Osób Trójcy Świętej. Dzieło otwierania człowieka na całą rzeczywistość i obdarowywania ludzi objawieniowo-zbawczymi darami kontynuuje kościół chrystusowy, który to dzieło współtworzy („który jest, który był i który przychodzi”). Aktualizuje on Boże dzieła dokonane w dziejach i kontynuuje aż do końca świata na wzór Trójcy Świętej pozostaje otwarty na całą rzeczywistość.  

Słowa kluczowe:

osoba, dialog, Trójca Święta, zbawienie, grzech, świat, Kościół, chrześcijaństwo

Rusecki M., Istota i geneza religii, Lublin-Sandomierz 1996.

Rusecki M., Kim jest Kościół?, w: Problemy współczesnego Kościoła, red. M. Rusecki, Lublin 1996, s. 101-106.

Rusecki M., Misterium Kościoła w Konstytucji ‘Lumen gentium’ Soboru Watykańskiego II, w: „Kiedy się zgromadzi cały Kościół” (1 Kor 14,23). „Ecclesia, quid dicis de te ipsa?”. W 40. rocznicę Konstytucji dogmatycznej o Kościele „Lumen gentium” Soboru Watykańskiego Drugiego, red. J. Morawa, A. A. Napiórkowski, Kraków 2005, s. 227-255.

Rusecki M., Pan zmartwychwstał i żyje. Zarys teologii rezurekcyjnej, Warszawa 2006, s. 209-260.

Rusecki M., Traktat o Objawieniu, Kraków 2007.

Rusecki M., Traktat o religii, Warszawa 2007.

Rusecki M., Trynitarne podstawy dialogu międzyreligijnego, w: Jan Paweł II a religie świata, red. J. Perszon, Toruń 2007, s. 35-65.

Rusecki M., Uniwersalizm zbawienia w Jezusie Chrystusie w nauce Vaticanum II, w: Uniwersalizm chrześcijaństwa a pluralizm religii, red. S. Budzik, Z. Kijas, Tarnów 2000, s. 52-71.

Rusecki M., Wiarygodność Kościoła w Polsce jako rzeczywistości personalistycznej i dynamicznej, „Studia Warmińskie” 30(1993), s. 377-390.

Pobierz

Opublikowane
2020-04-01


Rusecki, M. (2020). Otwartość chrześcijaństwa na całą rzeczywistość w perspektywie personalistycznej. Studia Nauk Teologicznych PAN, (5), 11–21. Pobrano z https://czasopisma.kul.pl/index.php/snt/article/view/7330

Marian Rusecki 

Ur. 1942; kierownik Katedry Chrystologii Fundamentalnej KUL; przewodniczący Komitetu Nauk Teologicznych PAN, przewodniczący Wydziału VI: Nauk Teologicznych Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, członek Pontificia Academia Theologica. Autor kilkudziesięciu książek, m.in: Wierzcie moim dziełom. Funkcja motywacyjna cudu w teologii XX wieku (1988), Istota i geneza religii (19962), Wiarygodność chrześcijaństwa (1994), Cud w chrześcijaństwie (1996), Funkcje cudu (1997), Gottes Wirken in der Welt. Dimensionen und Funktionen des biblischen Wunderbegriffs (2001), Problem cudu w religiach pozachrześcijańskich (2001), Pan zmartwychwstał i żyje. Zarys teologii rezurekcyjnej (2006), Traktat o cudzie (2006), Traktat o religii (2007), Traktat o Objawieniu (2007), oraz ponad 600 artykułów.