Bishop appointing in the patristic time
Józef Grzywaczewski
Séminaire Polonais , FranceAbstract
W artykule podjęte zostało zagadnienie wyboru kandydata na biskupa. Kandydatów do posługi biskupiej szukano we wspólnocie chrześcijańskiej. Z kapłaństwem, a szczególnie z biskupstwem, wiąże się celibat. To zagadnienie poruszone zostało w pierwszej części artykułu. Zdarzało się, że na biskupa powoływano ludzi pełniących funkcje publiczne. W ten sposób wyświęcony został Synezjusz z Cyreny. Podobnie Ambroży został okrzyknięty biskupem, gdy jako rzymski konsul wszedł do kościoła w Mediolanie w czasie debaty nad wyborem pasterza dla tego miasta. Również Sydoniusz Apolinary, który był poprzednio prefektem Rzymu, gdy wrócił do Galii został wybrany na biskupa. Wielokrotnie zdarzało się, że ten, kogo upatrzono na biskupa nie czuł się na siłach, by podjąć to odpowiedzialne stanowisko w Kościele i w społeczności; w takim przypadku stosowano perswazję (tak było w przypadku Sydoniusza oraz Ambrożego), a czasem nawet swego rodzaju przymus. Grzegorz z Nazjanzu przyjął godność biskupią, ponieważ nie potrafił sprzeciwić się presji swego ojca, który też był biskupem, Również św. Augustyn został kapłanem, a potem biskupem pod presją ówczesnego biskupa Hippony, a także wiernych świeckich. Istniała tradycja, szczególnie w Afryce, że sędziwy biskup mógł wyznaczać swego następcę. Tak biskup Waleriusz wprowadził św. Augustyna na swoje miejsce, a potem Augustyn oświadczył publicznie wobec ludu, że jest jego życzeniem, by po jego śmierci stolicę w Hipponie objął Herakliusz, który wówczas był kapłanem. Podobnie, tuż przed śmiercią, św. Honorat wyznaczył Hilarego na biskupa Arles. Każdy ze sposobów wybierania biskupa miał pozytywne i negatywne strony; żaden nie dawał gwarancji, że nowo mianowany biskup spełni oczekiwania wszystkich wierzących. Ogólnie jednak liczba tych, którzy odpowiednio spełnili swe zadania jako biskupi była w okresie patrystycznym dość duża. Do głównych zadań biskupa należało sprawowanie Eucharystii, nauczanie oraz organizowanie życia religijnego w diecezji, czasem należało angażować się w sprawy społeczne, a nawet polityczne. Biskup, przez to, że pozostawał w łączności z innymi biskupami oraz z Papieżem, był dla duchownych niższych stopni oraz dla wiernych świeckich znakiem jedności Kościoła oraz jego powszechności.
Keywords:
bishop appointing, patristic timeReferences
Augustinus, Epistula
Augustinus, Sermo, PL 38
Brennan B., „Episcopae” – Bishops’ wives viewed in VIth-century Gaul, ChH 54 (1985)
Brown P., La vie de saint Augustin, transl. J.H. Marrou, Paris 1967
Campenhausen H. von, Les Pères grecs, transl. O. Marbach, Paris 1963
Campenhausen H. von, Les Pères latins, Paris 1967
Caner D., Wandering, begging monks, spiritual authority and the promotion of monasticism in late antiquity, Berkeley 2002
Concilium Nicaenum (325), Hefele I/1
Dokumenty Soborów Powszechnych, tekst grecki, łaciński, polski, dir. A. Baron – H. Pietras, Kraków 2001
Drobner H.R., Les Pères de l’Eglise, Paris 1999
Duval Y., L’Afrique: Aurélius et Augustin, in: Histoire du christianisme, dir. J.M. Mayeur – Ch. et L. Pietri – A. Vauchez, vol. II, Paris 1995
Epiphanius, Epistula ad Joannem Hierosolymitanum, transl. W.H. Fremantle – G. Lewis – W.G. Martley: The principal works of Saint Jerome, in: Nicene and post-Nicene Fathers, ed. Ph. Schaff – H. Wace, Series II, vol. 6, Massachusetts 1999
Evagrius Scholasticus, HE, PG 86/2
Fischer B., Hat Ambrosius von Mailand in der Woche zwischen seiner Taufe un seiner Bischofskonsekration andere Weihen empfangen?, in: Kyriakon. Festschrift Johannes Quasten, ed. P. Granfield – J. Jungmann, vol. 2, Münster 1970
Gibbon E., Histoire du déclin et de la chute de l’empire romain, transl. M. Guizot, Paris 1983
Gregorius Nazianzenus, Oratio, PG 35, transl. Ch.G. Browne – J.E. Swallow: In Defence of his Flight to Pontus, NPNF Ser II 7
Gregorius Turonensis, Historia Francorum, transl. R. Latouche: Grégoire de Tours, Histoire des Francs, Paris 1999
Harries J., Sidonius Apollinaris and the Fall of Rome, Oxford 1994
Hefele J., Histoire des conciles, vol. I/1, Paris 1907
Hefele J., Histoire des conciles d’après les documents originaux, vol. I-III, Paris 1907- 1910, transl.: The seven Ecumenical Councils, NPNF Ser II 14
Griffe E., La Gaule chrétienne à l’époque romaine, vol. II: L’Eglise des Gaules au Ve siècle, Paris 1966
Grzywaczewski J., La culture romaine en Gaule au Ve siècle d’après Sidoine Apollinaire, „Annales” (Paris) 10 (2007)
Grzywaczewski J., Saint Ambrose of Milan as a defender of the faith in the Greek hym-nography, VoxP 28 (2008) t. 52/1, 284-313
Joannes Chrysostomus, De sacerdotio, SCh 272
Leo I Papa, Epistula, PL 54
Les conciles oecuméniques, dir. G. Alberigo, vol. I: L’histoire, vol. II: Les décrets de Nicée I à Latran, Paris 1994
Loyen A., Recherches historiques sur les Panégyriques de Sidoine Apollinaire, Paris 1956
Malina B.J., Social levels and dayly life, in: The early Christian world, ed. Ph.F. Esler, vol. 1, London 2000
Paulinus, Vita S. Ambrosii, PL 14, transl. M.S. Kaniecka: The Life of Saint Ambrose Bishop of Milan written by his Secretary Paulinus to Blessed Augustine, Washington 1928
Paulinus Diaconus, Historia Romana, PL 95
Possidius, Vita Augustini, PL 32, transl. H.T. Weskotten: The Life of Saint Augustine, Princeton 1919
Quasten J., Initiations aux Pères de l’Eglise, transl. J. Laporte, vol. III, Paris 1962
Sidonius Apollinaris, Carmina, PL 58, transl. A. Loyen: Sidoine Apollinaire, Poèmes, Paris 2003
Sidonius Apollinaris, Epistolae, PL 58, transl. A. Loyen: Sidoine Apollinaire, Correspondance, I-II, Paris 2003
Stanula E., Patrystyczna literatura o kapłaństwie. Przegląd bibliograficzny, VoxP 13-15 (1993-1995) t. 24-29, p. 49-58
Synesius Cyrensis, Epistula, PG 66
Teofil, Synesius of Cyrene, in: The Oxford Dictionary of the Christian Church, ed. E.A. Livingstone, Oxford 1997
Williams D.H., Ambrose of Milan and the end of the Nicene-Arian conflicts, Oxford 1995
Young F.M., From Nicaea to Chalcedon, London 1983
Séminaire Polonais
License
Papers published in Vox Patrum are covered by the Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0) licence. Authors and users can use published works licensed under the CC-BY-ND since 2018. For earlier publications, copyrights are available under fair use rights in accordance with the Act of February 4, 1994 on copyrights and related rights.
