Doktryna heretycka Fotyna z Sirmium w De trinitate Hilarego z Poitiers
Ivan Bodrožić
University of Zagreb , ChorwacjaVanda Kraft Soić
University of Zagreb , ChorwacjaAbstrakt
Celem niniejszego artykułu jest dokonanie wszechstronnego i systematycznego zarysu doktryny Fotyna z Sirmium († 376), w oparciu o traktat De Trinitate Hilarego z Poitiers, który powstał między 358 a 360 rokiem. Błąd Fotyna tkwi przede wszystkim w chrystologii. Pierwsza część artykułu dotyczy interpretacji, jakiej dokonał Hilary odnośnie do doktryny Fotyna na temat wcielenia, zgodnie z którą Bóg Słowo / Słowo Boże było rozumiane jako część lub jeden z przymiotów Bożych, albo zwykłe słowo, czy ekspresja myśli, które w istocie nie różni się od Boga i nie posiada żadnego życia ani istnienia, tak że ostatecznie koncepcja ta twierdzi, że Bóg jest tylko sam. Jest to rygorystyczny monarchianizm. Druga część koncentruje się na pojmowaniu przez Fotyna (na podstawie De Trinitate) tego, co i w jaki sposób Słowo Boże “przybrało” z człowieczeństwa w celu wcielenia. Pojmowanie poczęcia Jezusa Chrystusa w Maryi przez Fotyna szło w dwóch kierunkach: jeden zakładał nadnaturalne przyczyny (dziewicze poczęcie przez niesubstancjalne Słowo), drugi zaś przypuszczalnie zupełnie naturalne. W celu wcielenia Słowo Boże „przyjmuje” („przybiera”) całego człowieka, poczętego z Maryi. „Wcielenie” jako takie jest więc zrealizowane poprzez rozszerzenie niesubstancjalnego Słowa i jego zamieszkanie w człowieku. Trzecia część, bazująca również na De Trinitate, omawia pojmowanie przez Fotyna skutków „wcielenia”. Hilary stwierdza, że wynika to z dwóch powodów: z jednej strony jest solus communis generis homo, zrodzony z Maryi, z drugiej zaś niesubstancjalne Słowo Boże, które zamieszkało w tym człowieku. Unia człowieka zrodzonego z Maryi i Słowa Bożego – części mocy Bożej – jest przez Fotyna (w interpretacji Hilarego) zredukowana do habitatio – czasowego i akcydentalnego zamieszkania Słowa Bożego w człowieku w taki sposób, w jaki Duch zamieszkiwał w prorokach. Skutek zamieszkania Słowa w człowieku zrodzonym z Maryi (lub samo mieszkanie) może być postrzegany jako prorocze natchnienie, ożywienie, polegające na zwykłym zewnętrznym umocnieniu człowieka, umożliwiającym mu jego Boskie działanie, chociaż, jak się wydaje, jego witalną i operatywną zasadą jest jego dusza. Według Fotyna, Boskie Synostwo lub rodowód i „deifikacja” człowieka zrodzonego z Maryi wydaje się wynikać z faktu, że niesubstancjalne Słowo Boże – część mocy Bożej – mieszka w nim, pobudza lub ożywia go poprzez umocnienie i wlanie siły do prowadzenia Bożej działalności. Zdaniem Hilarego, Fotyn negował preegzystencję Słowa, to znaczy Syna, tak więc Chrystus nie może być jednocześnie współstwórcą świata. On staje się istniejący, tzn. substancjalny, tylko poprzez fakt wcielenia i narodzenia z Maryi. Dla Hilarego, stanowisko adopcjanistyczne Fotyna jest wyraźne: człowiek zostaje przyjęty na Syna i na Boga. Według Hilarego, w doktrynie Fotyna nie ma miejsca na realne wcielenie prawdziwego Syna Bożego. Zdaniem Hilarego, Fotyn nie uważał Jezusa Chrystusa ani za Słowo, które stało się ciałem, ani też że jest On jeden i ten sam, zarówno Bogiem, jak i człowiekiem. W rozumieniu Fotyna Jezus Chrystus lub Syn Boży, jest kimś takim, jak natchniony prorok (człowiek), który jest umocniony przez Słowo Boże, zamieszkujące w Nim jako element mocy Bożej, w celu Bożego działania. Ostatecznie, według Hilarego, Fotyn redukuje go do zwykłego człowieka, do stworzenia. W czwartej części artykułu autorzy pokazują, że opinie formułowane przez naukowców, bazujące wyłącznie na X księdze De Trinitate Hilarego, zgodnie z którą Fotyn, motywowany przez soteriologię, podkreślał pełnię człowieczeństwa Chrystusa, to jest fakt, że Jezus Chrystus miał ludzką duszę, należy traktować relatywnie. Podsumowując, na podstawie X księgi De Trinitate Hilarego, Fotyn podkreślał pełnię człowieczeństwa Jezusa Chrystusa, czyli posiadanie przez Niego duszy ludzkiej tylko w takim zakresie, w jakim uznał, że był on zwyczajnym człowiekiem (w którym niesubstancjalne Słowo Boże mieszkało podobnie jak Duch w prorokach).
Słowa kluczowe:
Fotyn z Sirmium, Hilary z Poitiers, De Trinitate, monarchianizm, adopcjanizmBibliografia
Concilium Sirmiense (351) Anathematismi, ed. in: SCL 1, Kraków 2006, 202-205.
Epiphanius, Panarion, PG 41-43, transl. F. Williams: The Panarion of Epiphanius of Salamis, Books II and III. De Fide, Leiden – Boston 20132.
HilariusPictaviensis, De Trinitate, I, ed. J. Doignon – G.M. de Durand – Ch. Morel – G. Pelland, SCh 443, Paris 1999; II, ed. J. Doignon – G.M. de Durand – Ch. Morel – G. Pelland, SCh 448, Paris 2000; III, ed. G.M. de Durand – Ch. Morel – G. Pelland, SCh 462, Paris 2001; transl. S. Mc Kenna: Saint Hilary of Poitiers, The Trinity, The Fathers of the Church 25, New York 1954.
Hilarius Pictaviensis, Liber de synodis seu de fide orientalium, PL 10, 479-546, transl. E.W. Watson – L. Pullan – K. Knight, in: St. Hilary of Poitiers, On the Councils, ed. P. Schaff – H. Wace, NPNF Ser. II, vol. 9, Buffalo (NY) 1899, 4-29.
Bardy G., Photin de Sirmium, DThC XII/2 1532-1536.
Beckwith Ch., Hilary of Poitiers on the Trinity. From “De Fide” to “De Trinitate”, New York 2008. (Crossref)
Brennecke H.C., Hilarius von Poitiers, TRE XIV 315-322. (Crossref)
Durst M., Hilarius, hl., v. Poitiers, LThK V 100-102.
Grillmeier A., Christ in Christian Tradition, I, transl. J. Bowden, Atlanta 19752.
Grillmeier A., Gesù il Cristo nella fede della Chiesa, I/1, Brescia 1982.
Hanson R.P.C., The Arian Doctrine of the Incarnation, in: Arianism: Historical and Theological Reassessments, ed. R.C. Gregg, Cambridge (MA) 1985, 181-211.
Hanson R.P.C., The Search for the Christian Doctrine of God. The Arian Controversy (318-386), Grand Rapids (MI) 20072.
Kelly J.N.D., Early Christian Creeds, London 1976.
Moreschini C., Il linguaggio teologico di Hilario di Poitiers, SC 103 (1975) 339-375.
Simonetti M., Fotino di Sirmio, NDPAC II 1998-1999.
Simonetti M., Studi sull’arianesimo, Rome 1965.
Smulders P., La Doctrine trinitaire de S. Hilaire de Poitiers, Rome 1944.
Speller L.A., New Light on the Phoitinians: the Evidence of Ambrosiaster, ThS 34 (1983) 99-113. (Crossref)
Williams D.H., Monarchianism and Photinus of Sirmium as the Persistent Heretical Face of the Fourth Century, HTR 99 (2006) 187-206. (Crossref)
University of Zagreb
University of Zagreb
Licencja
Artykuły w czasopiśmie objęte są licencją Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0). Autorzy i użytkownicy mogą korzystać z utworów na licencji CC-BY-ND od roku 2018. Dla wcześniejszych publikacji prawa autorskie są udostępnione na prawach dozwolonego użytku zgodnie z zapisami Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.