“Sermo eorum sicut cancer serpit”. Chromacjusz z Akwilei przeciw herezjom
Miran Sajovic
Università Pontificia Salesiana , WłochyAbstrakt
Biskup Chromacjusz (sprawujący urząd w latach 388-407), którego stolicą biskupią była Akwileja – wielonarodowy ośrodek handlu na północnym krańcu Morza Adriatyckiego, należał do najwybitniejszych hierarchów tego okresu. Znał tak wybitne postacie jak Ambroży, Hieronim, Rufin, Jan Chryzostom i wielu innych. Zanim sam został biskupem, był sekretarzem biskupa Waleriana, a na synodzie w Akwilei (381), któremu przewodniczył Ambroży z Mediolanu, występował przeciw arianom. Znaczenie i waga tego zgromadzenia biskupów, może go stawiać niemal w rzędzie ekumenicznych. Jak pokazują niektóre kazania Chromacjusza, odnalezione w XX wieku, był przeciwny nie tylko wobec doktryny arian, ale również wobec nauczania Fotyna – biskupa Sirmium. Chromacjusz był gorliwym obrońcą ortodoksji, i praktycznie udało mu się wykorzenić wszystkie herezje w swej diecezji. Postrzegany jest zwykle jako antyariański teolog. Po soborze w Konstantynopolu (381) herezja ariańska zdawała się znacznie zawężać swe kręgi, jednak w jednym ze swoich traktatów Chromacjusz stwierdza: „Cuius (sc. Arii) discipuli hodieque oues Dei fallere ac decipere conantur per aliquantas ecclesias, sed iamdudum, magistro perfidiae prodito, discipuli latere non possunt”; zdanie to wyraźnie wskazuje, że zwolenników Ariusza można było jeszcze znaleźć (świadczy o tym przysłówek „hodie”, czyli dzisiaj) w regionie wokół Akwilei, pamiętać też trzeba o obecności zwolenników Fotyna z Sirmium. Pierwsza część artykułu przedstawia ogólną sytuację religijną w Akwilei w momencie, gdy miejscowym biskupem był Chromacjusz; następnie przeprowadzona została dogłębna analiza kilku fragmentów dzieł (kazań i traktatów) Biskupa Akwilei, by wykazać, że istnienie herezji spotkało się z oddźwiękiem w jego pismach, oraz zidentyfikować jego teologiczne argumenty przeciwko heretyckim doktrynom. Wśród różnych zaleceń Chromacjusza, znajduje się przede wszystkim „niezwyciężona wiara” (invicta fide), która doprowadziła do pokonania (stłumienia) herezji.
Słowa kluczowe:
Chromacjusz z Akwilei, arianizm, herezjeBibliografia
Chromatius Aquileiensis, Sermones, ed. J. Lemarié, CCL 9A, Turnholti 1974, 1-182.
Chromatius Aquileiensis, Tractatus in Mathaeum, R. Étaix – J. Lemarié, CCL 9A, Turnholti 1974, 183-498.
Hieronymus, Epistulae, ed. I. Hilberg: Hieronymus, Epistulae 1-70, CSEL 54, Vindobonae – Lipsiae 1910.
Joannes Chrysostomus, Epistulae, PG 52, 549-748.
Il Concilio di Aquileia del 381 nel XVI centenario, Udine 1980.
San Cromazio. Pastore e maestro da sedici secoli (408-2008). La testimonianza dell’antica chiesa di Aquileia e del suo piu grande vescovo, Udine 2007.
Hamman A. – Quéré-Jaulmes F., I padri della Chiesa: il mistero Pasquale, Brescia 1969.
Lemarié J., Indagini su San Cromazio d’Aquileia, “Aquileia nostra” 38 (1967) 151-176.
Lemarié J., Notes, in: Chromace d’Aquilée, Sermons, vol. 1, Introduction, texte critique, notes par J. Lemarié, SCh 154, Paris 1969.
Simonetti M., La crisi ariana nel IV secolo, SEA 11, Roma 1975.
Todde M. – Pelizzari G., Cromazio di Aquileia, Sermoni liturgici, Introduzione e testo a cura di M. Todde, Revisione critica e commento a cura di G. Pelizzari, Milano 2013.
Trettel G., Cromazio di Aquileia, Commento al Vangelo di Matteo, vol. 1-2, Roma 1984-1987.
Trettel G., I due interventi di Cromazio al Concilio di Aquileia del 381, in: Studi Forogiuliesi in onore di Carlo Guido Mor, ed. G. Fornasir, Pubblicazioni della deputazione di Storia patria per il Friuli 13, Udine 1983, 93-108.
Università Pontificia Salesiana
Licencja
Artykuły w czasopiśmie objęte są licencją Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0). Autorzy i użytkownicy mogą korzystać z utworów na licencji CC-BY-ND od roku 2018. Dla wcześniejszych publikacji prawa autorskie są udostępnione na prawach dozwolonego użytku zgodnie z zapisami Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.