La reception du Livre d’Amos par les peres. Proposition Methodologique
Marie Lucie Charpin-Ploix
l’Institut Catholique de Paris , FrancjaAbstrakt
Artykuł dotyczy recepcji księgi proroka Amosa u pisarzy chrześcijańskich jak Justyn, Ireneusz, Orygenes i Bazyli. Gdy chodzi o pierwszych trzech Autorka posługuje się metodą przytaczania i analizy cytatów z księgi Amosa, które znajdują się w dziełach tychże teologów. W takim przypadku wystarczy posłużyć się indeksem biblijnym, aby tego rodzaju cytaty odnaleźć. Jednakże Autorka stwierdza, że samo przytaczanie cytatów może okazać się niewystarczające, gdyż w niektórych pismach patrystycznych są aluzje do poszczególnych ksiąg biblijnych, nawet gdy nie ma wprost cytatów. Takie właśnie aluzje były zasygnalizowane w homiliach Bazylego Wielkiego: Homilia in illud: Destruam horrea mea (Luc 12, 18) oraz Homilia dicta tempore famis et siccitatis. Aluzje do proroka Amosa polegają na podobieństwie w sposobie omawiania poszczególnych zagadnień.
Słowa kluczowe:
Amos, Pères de l’Église, interprétation patristique des Ecritures, réception et influence d’Amos, méthodes, citations, styles d’expression et d’ironieBibliografia
Basilius Caesariensis, Homilia dicta tempore famis et siccitatis, PG 31, 304-328, trad. par l’abbé Auger, in : Homélies, discours et lettres choisis de Saint Basile le Grand, éd. par F. Guyot, Lyon 1827, 39-59, disponible sur site http://www.abbaye-saint-benoit.ch/saints/basile/homelies/004.htm.
Basilius Caesariensis, Homilia in illud: Destruam horrea mea (Luc 12, 18), PG 31, 261- 278, trad. par M. Poirier, in : Riches et pauvres dans l’Église ancienne, Lettres chrétiennes 2, Paris 2011, 105-116.
Basilius Caesariensis, Quod Deus non est auctor malorum, PG 31, 329-353, trad. par M.-C. Rosset, in : Dieu et le mal selon Basile le Grand, Grégoire de Nysse et Jean Chrysostome, Pères dans la foi 69, Paris 1997, 38-62.
Gregorius Nazianzenus, Orationes, 4-5, introduction, éd. critique, trad. et notes par J. Bernardi, SCh 309, Paris 1983 ; 6-12, introduction, éd. critique, trad. et notes par M.-A. Calvet-Sebasti, SCh 405, Paris 1995 ; 24-26, introduction, éd. critique, trad. et notes par J. Mossay, SCh 284, Paris 1981 ; 42-43, introduction, éd. critique, trad. et notes par J. Bernardi, SCh 384, Paris 1992.
Hieronymus, Commentaria in Amos, CCL 76, Turnhout 1969, 211-348, trad. française par l’abbé Bareille, in : OEuvres complètes de saint Jérôme, t. 8, L. Vivès libraire-éd., Paris 1879, 365-487.
Irenaeus Lugdunensis, Adversus haereses, éd. critique et trad. française par A. Rousseau, SCh 100/2, Paris 1965.
Irenaeus Lugdunensis, Demonstratio praedicationis apostolicae, éd. critique et trad. française par A. Rousseau, SCh 406, Paris 1995.
Justinus Martyr, Dialogus cum Iudaeo Tryphone, éd. critique, trad. française et commentaires par P. Bobichon, Paradosis 47/1-2, Fribourg (Suisse) 2003.
Origenes, Homiliae in Lucam, introduction, éd. critique, trad. et notes par H. Crouzel – F. Fournier – P. Périchon, SCh 87, Paris 1962.
Bady G., Bibles et canons de Basile de Césarée, Grégoire le Théologien et Jean Chrysostome, in : Le miel des Ecritures. Cahiers de Biblindex I, sous le direct. de S.M. Badalita – L. Mellerin, Brepols, Cahiers de Biblia Patristica 15, Turnhout 2015, 121-148.
Blanchard Y.-M., Aux sources du canon, le témoignage d’Irénée, Cerf, Cogitatio Fidei 175, Paris 1993.
Fedou M., La voie du Christ. Genèse de la christologie dans le contexte religieux de l’Antiquité du IIè siècle au début du IVè siècle, Cerf, Cogitatio Fidei 253, Paris 2006.
Gounon B., L’ironie dans la prophétie d’Amos, « Hokhma » 107 (2015) 3-26.
Le miel des Ecritures. Cahiers de Biblindex I, sous le direct. de S.M. Badalita – L. Mellerin, Brepols, Cahiers de Biblia Patristica 15, Turnhout 2015.
Martin-Achard R., Amos, l’homme, le message, l’influence, Labor et Fides, Publications de la Faculté de Théologie de l’Université de Genève 7, Genève 1984.
Shodu E.L., La mémoire des origines chrétiennes selon Justin Martyr, Paradosis 50, Fribourg 2008.
l’Institut Catholique de Paris
Licencja
Artykuły w czasopiśmie objęte są licencją Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0). Autorzy i użytkownicy mogą korzystać z utworów na licencji CC-BY-ND od roku 2018. Dla wcześniejszych publikacji prawa autorskie są udostępnione na prawach dozwolonego użytku zgodnie z zapisami Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
