L’opération propre de l’Esprit Saint d’après Didyme l’Aveugle
Joseph Grzywaczewski
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego , PolskaAbstrakt
Niniejszy artykuł dotyczy własnego działania Ducha Świętego, będącego w jedności z Ojcem i Synem. Dydym z Aleksandrii wykazuje na podstawie Pisma Świętego, że Duch Święty dawał natchnienie prorokom Starego Testamentu, nawet, jeśli oni nie wiedzieli o Jego istnieniu jako indywidualnej istoty. Duch Święty udziela światła do lepszego zrozumienia Słowa Bożego, w tym sensie dopełnia On dzieła Chrystusa. Tych, którzy są odpowiednio przygotowani wewnętrznie Duch Święty wprowadza w tajemnicę Trójcy Świętej. Daje On także moc w trudnych sytuacjach, jak to widzimy na przykładzie św. Szczepana, który posiadał dar mądrości w dyskusji z przeciwnikami oraz męstwo w złożeniu świadectwa wiary poprzez śmierć męczeńską.
Słowa kluczowe:
Didyme l’Aveugle, Athanase, Esprit Saint, inspiration prophétique, donateur de la sagesse, donateur de la force d’esprit dans des circonstances difficilesBibliografia
Athanasius Alexandrinus, Epistulae I-IV ad Serapionem : De Spiritu Sancto, trad. J. Lebon : Athanase d’Alexandrie, Lettres à Sérapion, SCh 15, Paris 1947.
Clemens Alexandrinus, Stromata II, éd. et trad. C. Mondésert : Clément d’Alexandrie, Les Stromates, Stromate II, SCh 38, Paris 1954.
Didymus Alexandrinus, De Spiritu Sancto, éd. et trad. L. Doutreleau : Didyme l’Aveugle, Traité du Saint-Esprit, SCh 386, Paris 1982.
Irenaeus Lugdunensis, Adversus haereses IV, éd. et trad. A. Rousseau – B. Hemmerdinger – L. Doutreleau – Ch. Mercier : Irenée de Lyon : Contre les hérésies, Livre IV, SCh 100b, Paris 1965.
Irenaeus Lugdunensis, Demonstratio apostolicae praedicationis, éd. et trad. A. Rousseau : Irénée de Lyon, Démonstration de la prédication apostolique, SCh 406, Paris 1995.
Novum Testamentum graece et latine, Roma 1964.
Origenes, Commentarii in Ioannem VI et X, éd. et trad. C. Blanc : Origène, Commentaire sur S. Jean, Livres VI et X, SCh 157, Paris 1970.
Origenes, De principiis I-II, éd. et trad. H. Crouzel – M. Simonetti : Origène, Traité des principes, Livres I et II, SCh 252, Paris 1978.
Agbenuti H., Didyme d’Alexandrie, Sens profond des Écritures et pneumatologie, Stras¬bourg 2011.
Ayres L., Nicaea and its Legacy. An Approach to Fourth-Century Trinitarian Theology, Oxford 2006.
Częsz B., Związek Ducha Świętego z Kościołem w ujęciu świętego Ireneusza i w interpretacji montanistycznej, Poznań 1991.
Doutreleau L., Introduction, dans : Didyme l’Aveugle, Traité du Saint-Esprit, SCh 386, Paris 1982, 13-132.
Drączkowski F., Kościół-Agape według Klemensa Aleksandryjskiego, Lublin 1996.
Emery G., La Trinité. Introduction théologique à la doctrine catholique sur Dieu Trinité, Paris 2009.
Grzywaczewski J., L’égalité de l’Esprit Saint au Fils et au Père d’après Didyme l’Aveugle, "Vox Patrum" 65 (2016) 171-184. (Crossref)
Grzywaczewski J., L’opération propre de l’Esprit Saint d’après Didyme l’Aveugle, STV 54 (2017) fasc. 2, 209-232. (Crossref)
Heron A., Studies in the Trinitarian Writings of Didymus the Blind, Tübingen 1972.
Heston E.L., The Spiritual Life and the Role of the Holy Ghost in the Sanctification of the Soul as Described in the Works of Didymus of Alexandria, St. Meinrad (Indiana) 1938.
HurtadoL.W., Le Seigneur Jésus Christ. La dévotion envers Jésus aux premiers temps du christianisme, trad. D. Barrios – Ch. Ehlinger – N. Lucas, Paris 2009.
Kelly J.N.D., Early Christian Creeds, New York 2006.
Laurentin R., L’Esprit Saint, cet inconnu. Découvrir son expérience et sa personne, Paris 1998.
Marguerat D., La première histoire du christianisme. Les Actes des Apôtres, Paris 1999.
Ortiz de Urbina I., Nicée et Constantinople, trad. X. Monasterio – G. Dumeige, Paris 1963, 20062.
Oxford Dictionary of the Christian Church, ed. F. Cross – E. Livingstone, Oxford 1997.
Pietras H., Początki teologii Kościoła, Kraków 2007.
Quasten J., Initiation aux Pères de l’Église, I-III, trad. J. Laporte, Paris 1956-1962.
Quesnel M., Baptisés dans l’Esprit, Paris 1985.
Sesboüé B., La divinité du Fils et du Saint Esprit (IVe siècle), dans : B. Sesboüé – J. Wolinski, Histoire des Dogmes, t. 1 : Le Dieu du Salut, dir. B. Sesboüé, Paris 1994, 235-280.
Słownik Wczesnochrześcijańskiego Piśmiennictwa, ed. J.M. Szymusiak – M. Starowieyski, Poznań 1971.
Staimer E., Die Schrift « De Spiritu Sancto » von Didymus dem Blinden von Alexandrien, München 1960.
Szymańska-Kuta D., Dydym Ślepy. Materiały bibliograficzne, "Vox Patrum" 63 (2015) 567-581.
Szymańska-Kuta D., Dydym Ślepy – mistrz Szkoły Aleksandryjskiej (przegląd źródeł), „Studia Religiologica” 43 (2010) 77-92.
Congar Y., Je crois en l’Esprit Saint, III, Paris 1980.
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego
Licencja
Artykuły w czasopiśmie objęte są licencją Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0). Autorzy i użytkownicy mogą korzystać z utworów na licencji CC-BY-ND od roku 2018. Dla wcześniejszych publikacji prawa autorskie są udostępnione na prawach dozwolonego użytku zgodnie z zapisami Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
