Biskup Rzymu wobec problemów Kościołów wschodnich przy końcu IV wieku
Jarosław Woch
Wyższe Seminarium Duchowne w Częstochowie , PolskaAbstrakt
Lo studio presentato in questo articolo cerca di studiare, aiia base dei documenti, in quaie maniera e stato reaiizzato il mandato petrino: „pasce oves meas”, aiia fine dei IV secoio. Nei modo particoiare fu esaminato il pontificato di papa Siricio (384- 399), specie sotto i'aspetto dei suo rapporto verso ie Chiese d'Oriente. Daiio studio emerge che questo vescovo di Roma era cosciente dell'incarico intrapreso, „per Dei gratiam", di avere cura per tutte ie Chiese. In modo particoiare e stata anaiizzata ia cosiddetta questione antiochena, ia causa dei vescovo Bonoso, dei vescovo Bagadio, nonche ii probiema dell'istituzione dei patriarcato occidentaie in Oriente (Iiiirico). In tutti questi casi Siricio si dimostra come responsabiie per ia pace ed unita deiia Chiesa, impegnandosi sia in persona che attraverso i suoi iegati.
Słowa kluczowe:
biskup Rzymu, Kościół wschodni, Syrycjusz, Konstantynopol, Schizma Antiocheńska, synod w Kapui, Antiochia, Ambroży, Teofil z Aleksandrii, Sewer z Antiochii, Bagadiusz, Bonozjusz z Naissy, IllyricumBibliografia
Wyższe Seminarium Duchowne w Częstochowie
Licencja
Artykuły w czasopiśmie objęte są licencją Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0). Autorzy i użytkownicy mogą korzystać z utworów na licencji CC-BY-ND od roku 2018. Dla wcześniejszych publikacji prawa autorskie są udostępnione na prawach dozwolonego użytku zgodnie z zapisami Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
