Gody w Kanie Galilejskiej w egzegezie św. Gaudentego z Brescii

Bazyli Degórski

Abstrakt

Artykuł uwypukla nauczanie św. Gaudentego z Brescii odnośnie do boskości Ducha Świętego na podstawie egzegezy biblijnej Godów w Kanie Galilejskiej. Zważywszy, iż perykopa ta była chętnie wyjaśniana przez Ojców Kościoła, artykuł stara się także porównać egzegezę Biskupa Brescii z egzegezą innych Ojców czy pisarzy kościelnych, aby w ten sposób jeszcze wyraźniej ukazać wartość nauczania św. Gaudentego. Według Biskupa Brescii, gdy nadeszła pełnia czasów, Chrystus pojawił się na weselu w Kanie Galilejskiej, którą to Kanę św. Gaudenty nazywa possessio gentium, ziemią pogan. Wokół pana młodego znajdują się: Mojżesz, którego symbolizuje gospodarz weselny; Maryja, która streszcza i zawiera w sobie patriarchów, proroków i wszystkich sprawiedliwych Starego Testamentu; apostołowie, którym zostanie zlecone posłannictwo głoszenia Ewangelii i szafowania chrztu. W takim to właśnie otoczeniu Chrystus czyni z Kościoła zgromadzonego z narodów pogańskich swoją oblubienicę, udziełając mu za wstawiennictwem Maryi daru nowego wina, którym jest Duch Święty. W Chrystusie-Oblubieńcu znajdują swe wypełnienie oczekiwania sprawiedliwych Starego Testamentu, których figurą jest Maryja, która wstawia się, aby Oblubieniec udzielił spragnionym narodom pogańskim, których symbolem jest Kana - miasto pogan - daru zaślubin małżeńskich, którym jest Duch Święty. Rozkaz dany sługom, aby napełniłi kamienne stągwie wodą, symbolizuje powołanie apostołów do udzielania chrztu i do nauczania Dobrej Nowiny. Usuwając z nauczania św. Gaudentego niektóre składniki nieco może niekiedy przesadzonej egzegezy alegorycznej, nałeży stwierdzić, iż egzegezą ta jest szczególnie oryginalna i cenna z tego powodu, iż widzi w ewangelicznym Oblubieńcu postać, która jednoczy Stary i Nowy Testament i zapoczątkowuje okres zaślubin w dziejach świata i Kościoła, okres Ducha Świętego - jedyny i niepowtarzałny dies lucis.