Centralizacja kultu w Księdze Powtórzonego Prawa
Stanisław Łach
Abstrakt
Nous sommes toujours loin de l’unanimité au sujet de l’origine de la loi deutéronomique concernant 1’unité de lieu du culte. On a proposé maintes solutions, aucune de ces tentatives n’a pourtant pas réussi de résoudre le problème. La plus vraisemblable des opinions nous paraît celle qui prétend que la loi de 1’imité du culte, réjoignant dans ses principes les temps de Moïse, s’est cristallisé dans Israël pendant le règne d’Ezéchias qui, dans 4 Rois 18, 4—6 et 2 Rois 29,3,30,3, a fait disparaître des sanctuaires locaux. L’époque était d’ailleurs la plus propice à ordonner l’unité de lieu de culte: Samarie était vaincu et on se demandait quelles étaient les causes qui ont amené la chute. Une de ces causes a été sans aucun doute l’existence des sanctuaires locaux où le culte de Jahwe se mélait souvent au culte des dieux étrangers. Les seules conditions politiques n’arrivent pas pourtant à expliquer l’origine de la loi sur l’unité du culte. Des rois d’Israël nétaient pas des Iégislateurs mais veillaient seulement sur l’observance des lois. Le besoin de l’unité du culte devait donc être compris dans la tradition israélite et rejoindre Moïse. En fait, à l’époque de Moïse, Israël disposait d’un seul sanctuaire avec 1’arche d’alliance où en déposait des offrandes. Après avoir conquis le Canaan, tous les Israélites s’unissaient dans le sanctuaire central à Gilgal, plus tard à Silo ou à Gabaon et ensuite à Jérusalem. Cette systématique centralisation du culte trouve son explication dans l’analyse même de la loi concemant l’unité de lieu du culte. Cette loi interdisait premièrement la fréquentation d’autres sanctuaires, elle introduisait avec le temps 1’ordre de détruire tout sanctuaire. La loi de l’unité du culte prenait naissance lentement, lente était aussi réception en Israël, comme le prouvent les temples à Elephantine à Leontopolis ou à Samarie.Słowa kluczowe:
Księga Powtórzonego Prawa, kult, sanktuariumŁach, S. (2017). Centralizacja kultu w Księdze Powtórzonego Prawa. The Biblical Annals, 12(1), 23–33. Pobrano z https://czasopisma.kul.pl/index.php/ba/article/view/3004
Stanisław Łach
biblical.annals@gmail.com
Licencja
- Zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r., Autor publikacji udziela Wydawcy czasopisma „The Biblical Annals” niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z składanego do publikacji Utworu przez czas nieokreślony na nieograniczonym terytorium na następujących polach eksploatacji:
a) w zakresie utrwalenia Utworu, zwielokrotnienia Utworu dowolną techniką (w tym m.in. drukiem oraz w formie zapisu elektronicznego) na wszelkich znanych nośnikach (w tym m.in. informatycznych, elektronicznych i poligraficznych) oraz we wszelkich systemach informatycznych (szczególnie typu Internet);
b) w zakresie wprowadzenia Utworu do pamięci komputera, rozpowszechniania Utworu i egzemplarzy zwielokrotnienia Utworu, wprowadzenia do obrotu Utworu i egzemplarzy zwielokrotnienia Utworu;
c) w zakresie publicznego wykonania, odtwarzania, wystawiania i wyświetlania Utworu, użyczaniu, najmu i dzierżawy Utworu oraz egzemplarzy zwielokrotnienia Utworu;
d) w zakresie udostępniania, wprowadzanie do obrotu i rozpowszechniania Utworu i egzemplarzy zwielokrotnienia Utworu za pośrednictwem sieci informatycznych, w szczególności typu Internet, w tym promocji lub reklamy Utworu, czasopisma lub Wydawcy. - Ponadto, Autor nieodpłatnie zezwala Wydawcy na korzystanie i rozporządzanie opracowaniami Utworów.
- Wydawca może udzielać sublicencji.
- Osoby trzecie z Utworów oraz z innych materiałów zawierających lub powstałych w oparciu o Utwory mogą korzystać zgodnie ze wzorcem licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (znanej również jako CC-BY).
