Głupi w Chrystusie. O mnichu-ikonopisarzu ojcu Grigoriju Krugu

Dorota JEWDOKIMOW

Zakład Semiotyki Kultury, Instytut Kulturoznawstwa, Wydział Antropologii i Kulturoznawstwa, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu, ul. Szamarzewskiego 89A, 60-568 Poznań , Polska
https://orcid.org/0000-0002-9452-5523

Abstrakt

Tekst zawiera rekonstrukcję biblijnego zastosowania pojęcia głupoty, zawężoną do konkretnego jego użycia przez św. Pawła w Liście do Koryntian, oraz szczegółowe przedstawienie realizacji zawartego w tym użyciu sensu w życiu i twórczości współczesnego mnicha-ikonopisarza Grigorija Kruga. Oparte na Pawłowej frazie „My, głupi w Chrystusie” (1 Kor 4,10) określenie „głupiej mądrości” stało się podstawą typu świętości manifestowanego przez szereg postaci świata chrześcijańskiego: ascetów, mistyków, jurodiwych. W typ ten wpisuje się sylwetka ojca Grigorija, w wieku dwudziestym aktualizującego wzorce zakotwiczone w religijności staroruskiej. Mnich wyrażał swą myśl teologiczną poprzez ikonopisarstwo. Ikonopisarstwo stanowiło w jego życiu rodzaj służby Bogu, a także teologię, czyli wiedzę o Bogu, ujmowaną nie w sposób dyskursywny, ale doświadczalną na drodze kontemplacji i modlitwy. Los mnicha-ikonopisarza był świadomym wyborem Georgija Kruga, który odrzucił teoretyczną refleksję teologiczną, świadcząc o Bogu swym życiem i twórczością ikonopisarską. Choć posiadał on głęboką wiedzę teologiczną, to przede wszystkim był pisarzem ikon, „teologiem światła”.

Autorka wyraża podziękowanie Maciejowi Leszczyńskiemu za udzielenie zgody na wykorzystanie jego prac fotograficznych jako ilustracji do niniejszego artykułu, jak również za inspirację, dzięki której niniejszy tekst powstał.

 

Słowa kluczowe:

„głupia mądrość”, emigracja rosyjska, Grigorij Krug, ikona, teologia światła