Rozwój języka doktrynalnego w służbie wiary

Fr. Janusz KRÓLIKOWSKI

Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, ul. Piłsudskiego 6, 33-100 Tarnów , Polska

Abstrakt

W artykule podjęty został problem rozwoju języka doktrynalnego w Kościele przy zachowaniu wierności objawieniu Bożemu. Kościół w swojej doktrynie posługuje się własnym, specyficznym językiem, który podlega rozwojowi. W obecnych czasach nierzadko pojawiają się postulaty odnowy tego języka. Wydaje się to słuszne, lecz odnowa taka wymaga uwagi i odpowiedzialności. Należy poznać, jak kształtował się język doktrynalny Kościoła, jak uwzględniano w nim pryncypia teologiczne i hermeneutyczne, aby zapewnić jego autentyczność w relacji do tajemnicy Boga Zbawcy, a także jak dążono do zapewniania językowi doktrynalnemu należytego i możliwie szerokiego rozumienia we wspólnocie kościelnej. Teologia doszła w tym względzie do wielu wartościowych wniosków, bez których nie da się autentycznie kształtować języka doktrynalnego i teologicznego. Przede wszystkim podkreślano potrzebę zachowania jego związku z językiem potocznym, w taki jednak sposób, aby nie utracić jego specyfiki wynikającej z tajemnicy Boga, o której mówi. Troska o język zakłada także dobrą znajomość aktualnych wyzwań, do których należy dzisiaj pluralizm oraz nowa mentalność.