Powrót do Ojców i dialog z duchem czasu. Hermeneutyka teologiczna Gieorgija Fłorowskiego

Dymitr ROMANOWSKI

Instytut Rosji i Europy Wschodniej, Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych, Uniwersytet Jagielloński, ul. Władysława Reymonta 4, 30-059 Kraków , Polska
https://orcid.org/0000-0001-6047-8039

Abstrakt

Artykuł poświęcony został zagadnieniu hermeneutyki teologicznej w pracach Gieorgija Fłorowskiego i ukazaniu z tej perspektywy wezwania Fłorowskiego do powrotu do Ojców Kościoła. Nie jest to wezwanie do powtarzania czy naśladowania przeszłości, lecz do twórczego rozwijania myśli chrześcijańskiej i nawiązywania twórczego dialogu z duchem czasu. Podobny charakter miało na początku dwudziestego wieku wezwanie do powrotu do scholastyki: z jednej strony wyrażało pragnienie powrotu do jej złotego okresu, z drugiej zaś nawiązywało do Tomasza z Akwinu umiejętności wykorzystywania osiągnięć nauk humanistycznych. Centralną ideę teologii Fłorowskiego stanowi interpretacja Objawienia jako wydarzenia: relacji między dwoma podmiotami. Jego zdaniem wiara opiera się na pierwotnym doświadczeniu rzeczywistości i na osobistym spotkaniu z Bogiem w Jego słowie i działaniu. Gruntem filozoficznym, na którym Fłorowski opiera swoją myśl teologiczną, jest metafizyka historii z jej podstawowymi kategoriami: wydarzenia, osoby, dialogu, spotkania i komunikacji.

Słowa kluczowe:

historia, osoba, dialog, Kościół