Andrieja Murawjowa „czytanie” Wenecji
Anna KOŚCIOŁEK
Katedra Literatur Słowiańskich, Instytut Literaturoznawstwa, Wydział Humanistyczny, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, ul. Fosa Staromiejska 3, p. 313a, 87-100 Toruń , PolskaAbstrakt
W niniejszym szkicu podjęto próbę przedstawienia za pomocą metody semiotycznej wizerunku Wenecji w utworze Andrieja Murawjowa Pribavleniâ k „Rimskim pis’mam” (1847) jako przestrzeni przeżywanej, odczuwanej, a także utrwalonej w tekście literackim. Murawjow opisywał najbardziej charakterystyczne miejsca Wenecji, osobliwości „wodnego miasta”. Podstawowe elementy jego opisów przedstawiono w formie słownika, opierając się na dokonaniach Władimira Toporowa oraz koncepcji sygnatur miasta Tatjany Cywjan. Charakterystykę podzielono na trzy grupy: krajobrazową, kulturowo-symboliczną oraz językowo-stylistyczną. Autorka artykułu stara się wykazać, że w rozważaniach Murawjowa dominował aspekt dziedzictwa bizantyńskiego i prawosławia, a w związku z tym niejednokrotnie podkreślał on rabunkowy stosunek Wenecji do Konstantynopola.
Słowa kluczowe:
Murawjow, Konstantynopol, Wenecja, Bazylika św. Marka, św. Marek, prawosławie, relikwieKatedra Literatur Słowiańskich, Instytut Literaturoznawstwa, Wydział Humanistyczny, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, ul. Fosa Staromiejska 3, p. 313a, 87-100 Toruń
