Czy Prorok Muḥammad był królem? ʿAlī ʿAbd ar-Rāziq i „musayṭir”

Magdalena ZDUN

Katedra Geografii Społeczno-Ekonomicznej, Instytut Studiów Miejskich i Gospodarki Przestrzennej, Kolegium Gospodarki i Administracji Publicznej, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Rakowicka 27, 31-510 Kraków , Polska

Abstrakt

Artykuł ma celu identyfikację trzech podstawowych modeli homo regionalis – człowieka, żyjącego w regionie. Modele te wyprowadzone zostały z koncepcji regionu formułowanych na gruncie geografii i teorii socjologicznej. Trzy wskazane ujęcia regionu: materialistyczne, interakcyjne i systemowe, powiązane są ze wskazanymi przez Antoninę Kłoskowską rodzajami kultury: kulturą bytu, kulturą socjetalną i kulturą symboliczną. Z nimi też należy łączyć modele człowieka, rozumiane przede wszystkim jako typy osobowości regionalnej. Pierwszy z nich, model człowieka zatroskanego o byt, wykazuje związek z terytorium fizycznym i materialnym obszarem zabezpieczenia. Zapleczem interpretacyjnym dla tego wzorca jest Heideggerowska wizja świata rzeczy „poręcznych”. Model drugi, związany z interakcyjnym spojrzeniem na region, przedstawia człowieka zatroskanego o więź regionalną. Dyskutowany jest on w kontekście strukturalizmu funkcjonalnego, ujmującego region jako pole relacji, w którym jednostka stanowi ogniwo łańcucha powiązań. Wreszcie model trzeci – wieńczący analizę – to model człowieka zatroskanego o sens. Wzorzec ten łączy się z systemowym ujęciem regionu, definiującym terytorialną całość poprzez strukturę sensu. Mieszkaniec tak rozumianego regionu to obywatel „małej ojczyny”.

Słowa kluczowe:

region, homo regionalis, kultura, modele człowieka regionalnego