Widowiska przeszłości i próby zaleczenia „zbiorowej amnezji”. Teatr Podziemny Poezji Stanu Wojennego

Michał ŁUKOWICZ

Instytut Literaturoznawstwa, Wydział Humanistyczny, Uniwersytet Śląski, ul. Uniwersytecka 4, 40-007 Katowice , Polska

Abstrakt

Celem artykułu jest przedstawienie wyników badań nad niemal niezbadanym dotąd Teatrem Podziemnym Poezji Stanu Wojennego, założonym przez Stanisława Olejniczaka w okresie stanu wojennego w Katowicach. Przedstawione zostały: geneza, sposób funkcjonowania, a także społeczny wydźwięk tego konspiracyjnego przedsięwzięcia, mającego na celu zachowanie pamięci o tragicznych wydarzeniach stanu wojennego. W badaniach wykorzystano metodologię „historii ratowniczej”, która umożliwiła opisanie i weryfikację zebranego materiału, na który składają się wspomnienia niektórych uczestników opisywanych zdarzeń. Działalność artystyczna Teatru Podziemnego Poezji Stanu Wojennego została przeanalizowana jako spektakle pamięci mające na celu zaleczenie zbiorowej amnezji.

Słowa kluczowe:

teatr domowy, poezja stanu wojennego, kultura niezależna, stan wojenny