„Bo w nas są korzenie Piękna przegłęboko”. O formie poetyckiej medytacji biblijnej Karola Wojtyły–Jana Pawła II

Dorota HAWRYLUK

Katedra Teorii i Antropologii Literatury, Instytut Filologii Polskiej, Wydział Nauk Humanistycznych, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Al. Racławickie 14, 20-950 Lublin , Polska

Abstrakt

Jest rzeczą znamienną, że w literaturoznawczych dociekaniach dotyczących poezji Karola Wojtyły–Jana Pawła II wiele miejsca poświęca się problematyce opisu specyfiki i odrębności jego twórczości poetyckiej. Podejmowane są próby odpowiedzi na pytanie o czynnik scalający tę twórczość i decydujący o pisarskiej tożsamości autora, umożliwiający pełną identyfikację jego poetyckiego głosu. Poszukiwaniom tym towarzyszy wysiłek odczytania i określenia swoistych dominant nadających charakter poszczególnym utworom oraz wskazania zasadniczych źródeł ich inspiracji. W tej perspektywie w artykule prowadzona jest refleksja nad zagadnieniem formy poetyckiej medytacji biblijnej Karola Wojtyły–Jana Pawła II, która nie tylko wydaje się jedną z niezbywalnych własności jego poetyckiego dyskursu, ale może również stanowić swoisty wyłom we współczesnej poetyce, wiążący się z pragnieniem odejścia od najbardziej popularnych kanonów estetycznych w celu precyzyjnego wyrażenia osobistego doświadczenia duchowego. Podstawą do sformułowania wniosków – obok odwołań do praktyki pisarskiej Karola Wojtyły–Jana Pawła II – stała się w artykule analiza jego młodzieńczej korespondencji, zawierającej wypowiedzi na temat kształtu własnej kreacji artystycznej oraz osobistych fascynacji literackich, zakorzenionych w chrześcijańskiej tradycji narodu polskiego. Zdaniem autorki cechą wyróżniającą formy poetyckiej tej twórczości jest wewnętrzne i głębokie scalenie elementów wywodzących się z wybranego, bliskiego Karolowi Wojtyle–Janowi Pawłowi II obszaru konwencji i wypracowanie na tym fundamencie swoistego locus theologicus, nie zaś loci communes. Wynika to przede wszystkim z faktu, że osią programową stosowanej przezeń poetyckiej formy są liczne, pojawiające się już w wczesnej twórczości literackiej, autorskie nawiązania biblijne, które nadają styl medytacyjny jego wypowiedzi. Medytację biblijną Karola Wojtyły–Jana Pawła II można postrzegać jako nieustanne i naznaczone głęboką determinacją podążanie za Słowem Boga do źródeł piękna własnej duchowej tożsamości.