Między nacjonalizmem i odwetem a pragmatyzmem. Akcja „Wisła” w świetle idei polskiego egoizmu narodowego

Bohdan HALCZAK

Katedra Historii Doktryn Polityczno-Prawnych i Historii Prawa, Instytut Nauk o Państwie i Prawie, Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet Zielonogórski, ul. Podgórna 50, 65-246 Zielona Góra , Polska

Abstrakt

28 kwietnia 1947 roku rozpoczęła się w Polsce akcja o kryptonimie „Wisła”. Trwała ona trzy miesiące, a jej celem była likwidacja mniejszości ukraińskiej w Polsce. Komunistyczne władze polskie planowały osiągnąć ten cel poprzez wysiedlenie ludności ukraińskiej z południowo-wschodniej Polski, gdzie zamieszkiwała ona w zwartych skupiskach, a następnie deportowanie jej na ziemie zachodnie i północne i przymusowe osiedlenie w dużym rozproszeniu. W trakcie akcji „Wisła” wojsko oraz siły policyjne wysiedliły ponad 140 tysięcy Ukraińców i członków rodzin mieszanych. Władze komunistyczne liczyły na to, że wysiedlona ludność ukraińska ulegnie szybkiej polonizacji. Mniejszość ukraińska jednak przetrwała. Główny cel akcji „Wisła” nie został zatem zrealizowany.

Słowa kluczowe:

Polska, mniejszość ukraińska, akcja „Wisła”, wysiedlenie, deportacja