Projektowanie osób? O depersonalizacji człowieka we współczesnym transhumanizmie

Ks. Marcin FERDYNUS

Arcybiskupie Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie, ul. Papieża Pawła VI 2, 71-459 Szczecin , Polska

Abstrakt

Osiągnięcia nauk biomedycznych pozwalają obecnie ingerować w naturę ludzką w stopniu, w jakim wcześniej nie było to możliwe. Zwolennicy takich działań, zwłaszcza transhumaniści, starają się przekonywać, że kierunek ingerencji wyznaczony przez postęp technologiczny jest nieuchronny, a wszelkie wątpliwości związane z biomedycznym doskonaleniem człowieka okazują się pozbawione wystarczających racji. Celem artykułu jest próba rozważenia, czy realizacja zgłaszanego przez transhumanistów postulatu przekształcenia człowieka w postczłowieka stanowiłaby akt depersonalizacji. Przeprowadzone analizy pokazują, że można tu mówić o depersonalizacji w dwojakim sensie: o próbie zanegowania właściwego i pełnowartościowego odniesienia do osoby (a więc o deprecjonowaniu miłości bezwarunkowej) oraz o instrumentalizacji ludzkiego życia.

Słowa kluczowe:

depersonalizacja, transhumanizm, natura ludzka, biomedyczne doskonalenie