Piękno i (współczesna) architektura. Od kryterium estetycznej oceny do fenomenalnego jawienia się

Magdalena BOROWSKA

Zakład Estetyki, Instytut Filozofii, Wydział Filozofii i Socjologii, Uniwersytet Warszawski, ul. Krakowskie Przedmieście 3, p. 107, 00-927 Warszawa , Polska

Abstrakt

W artykule podjęty został namysł nad obecnością piękna we współczesnej architekturze. Refleksja nad dyskursem o pięknie w europejskiej tradycji estetycznej oraz nad przejawami aplikacji obiektywistycznych i subiektywistycznych wykładni piękna do architektury w wybranych okresach historycznych staje się okazją dla wskazania tych aspektów ujmowania piękna, które w estetyce tradycyjnej były pomijane, a dochodzą do głosu we współczesnej estetyce fenomenologicznej Günthera Pöltnera i Martina Seela. Impulsem do podjęcia namysłu nad tematem są własne doświadczenia estetyczne autorki przeżywane w bezpośrednim kontakcie z przestrzenią architektoniczną w budynkach zaprojektowanych między innymi przez Petera Zumthora. Z tych pozycji broni ona aktualności piękna i prezentuje współczesne wykładnie fenomenologiczne owej aktualności, zachęcając do przestrojenia percepcji, przyjęcia nieintencjonalnej postawy otwartości na „jawienie się” i (w tej postawie) bezpośrednich kontaktów ze współczesną architekturą.

Słowa kluczowe:

piękno, architektura, tradycja estetyczna, nieintencjonalność, estetyka fenomenologiczna