Arystotelesowska etyka cnót i posthumanistyczny projekt doskonalenia natury ludzkiej

Adriana WARMBIER

Zakład Etyki, Instytut Filozofii, Uniwersytet Jagielloński, Grodzka 52, 31-044 Kraków , Polska

Abstrakt

W artykule prezentuję możliwość wykorzystania Arystotelesowskiej etyki cnót w kontekście sporu o ulepszanie natury człowieka, zwłaszcza jego dyspozycji do zachowań i działań moralnych. Analizując założenia posthumanistycznego projektu doskonalenia moralnego, staram się pokazać, że w przeciwieństwie do modelu zaczerpniętego z Arystotelesowskiej tradycji aretycznej model biomedycznego „wzmacniania moralności” nie pozwala na całościowe ujęcie podmiotu moralnego, wykluczając możliwość podjęcia problemu zachowania moralnej integralności podmiotu i uniemożliwiając ujęcie złożoności relacji sfery emocji do sfery rozumu i poznania. Zmierzając do wykazania słabości tezy, zgodnie z którą ingerencje biomedyczne przyczynią się do ulepszenia człowieka w sensie moralnym, omawiam kompleksowość procesów zaangażowanych w świadome podejmowanie decyzji.

Słowa kluczowe:

ulepszanie moralne, podmiot, Arystotelesowka etyka cnót, transhumanizm, natura człowieka, bioetyka