Alfred Gawroński i Zygmunt Kubiak – paralela. Stronnicza refleksja na temat pewnych oczarowań poezją i językiem

Agata SKAŁA

Zakład Literatury Pozytywizmu i Młodej Polski, Instytut Filologii Polskiej, Wydział Humanistyczny, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, pl. Marii Curie-Skłodowskiej 4a, 20-031 Lublin , Polska

Abstrakt

Przyjaźń Alfreda Gawrońskiego i Zygmunta Kubiaka była takim rodzajem sympatii i ufności, który rodzi się ze wspólnej fascynacji jednym zjawiskiem – w tym przypadku przywiązanie miało swe źródło w zauroczeniu antyczną poezją, zwłaszcza Gilgameszem i Homerem. Obok zamiłowania do starożytnych eposów, Gawrońskiego i Kubiaka łączył szczególny szacunek dla języka jako tworzywa sztuki poetyckiej i narzędzia precyzyjnych teorii naukowych. Filozof, popularyzator oksfordzkiej myśli analitycznej Alfred Gawroński i eseista oraz tłumacz Zygmunt Kubiak sens działalności naukowej i pisarskiej odnajdywali w niekoniunkturalności własnych postaw.

Słowa kluczowe:

Alfred Gawroński (ur. 1929), Zygmunt Kubiak (1929-2004), filozofia analityczna, język filozofii, wartości w literaturze, poezja antyczna, tradycja literacka i filozoficzna