„Przestraszyłem się, bo jestem nagi” (Rdz 3,10). Geneza ludzkiego lęku w biblijnej relacji o ogrodzie Eden
Dariusz DZIADOSZ
Katedra Egzegezy Ksiąg Historycznych i Dydaktycznych Starego Testamentu , PolskaAbstrakt
Lęk jest trwale wpisany w różne wymiary człowieczej egzystencji, a w związku z tym od zarania historii ludzkości jest też przedmiotem wieloaspektowej refleksji filozoficznej i teologicznej. Z należytą głębią wypowiadają się na ten temat starożytne tradycje Biblii hebrajskiej, wskazując nie tylko na genezę i wielorakie rodzaje tego złożonego i trudnego dla ludzi zjawiska, ale też na konkretne środki zaradcze, które mogą złagodzić jego różnorakie konsekwencje. Wszystkie teksty natchnione prezentujące genezę ludzkiego lęku wiążą go z wieloaspektową rzeczywistością grzechu, która w realny i głęboki sposób wpływa na jakość ludzkich relacji do Boga, samego siebie, innych ludzi i otaczającego świata. Najpełniej zależność tę ilustruje jahwistyczny opis stworzenia i upadku pierwszych ludzi (Rdz 2,4b-3,24), pokazując najpierw piękno i doskonałość Bożego dzieła, a następnie przyczyny i skutki nieposłuszeństwa Adama i Ewy. Jednym z wiodących motywów literackich i teologicznych tej biblijnej tradycji jest kwestia ludzkiego lęku.
Słowa kluczowe:
Rdz 2,4b-3,24, biblijna relacja o grzechu i jego skutkach, psychologia pokusy, lęk skutkiem ludzkiego nieposłuszeństwa, Boża terapia lękuKatedra Egzegezy Ksiąg Historycznych i Dydaktycznych Starego Testamentu
