Płynąć pod prąd. Przyjaźń i wychowanie

Furio PESCI

Sapienza-Università di Roma, Facoltà di Filosofia, Dipartimento di Psicologia dei Processi di Sviluppo e Socializzazione, Via Carlo Fea 2, 00161 Rzym, Włochy , Włochy

Patrycja ` MIKULSKA

Instytut Jana Pawła II, Wydział Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, Al. Racławickie 14, 20-950 Lublin , Polska

Abstrakt

W tym obszernym eseju autor omawia kontrast między panującą obecnie mentalnością i związanymi z nią celami wychowania, jak samospełnienie czy sukces, a tradycyjnymi ideałami osobowej dojrzałości, cnoty i przyjaźni. Podkreśla w szczególności, że wychowanie nakierowane na sukces utrudnia lub wręcz uniemożliwia nawiązanie prawdziwej przyjaźni, która wymaga przezwyciężenia egocentryzmu. Autor wskazuje również, że elementem dojrzałości osobowej, która powinna być celem do osiągnięcia proponowanym młodzieży, jest zdolność uczynienia daru z siebie połączona z akceptacją siebie takim, jakim się jest. W swoich analizach autor wykorzystuje Jana Pawła II koncepcję miłości jako daru z siebie, antyutylitarystyczne idee Alaina Caillego, René Girarda teorię przemocy mimetycznej, psychologię pozytywną Christophera Petersona i Martina Seligmana, a także Alasdaira MacIntyre’a ujęcie cnoty. Odwołuje się także do myśli takich autorów, jak Ludwig Binswanger, Victor Frankl, Marcel Mauss, Ulrich Beck i Zygmunt Baumann.

Słowa kluczowe:

przyjaźń, dojrzałość, cnota, samospełnienie, dar z siebie, antyutylitaryzm, psychologia pozytywna