Wspólny język

Patrycja MIKULSKA

Instytut Jana Pawła II, Wydział Filozofii, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Al. Racławickie 14, 20-950 Lublin , Polska

Abstrakt

Przywołując refleksję św. Augustyna, Ludwiga Wittgensteina, Hansa-Georga Gadamera, Jana Łukasiewicza i Stanisława Judyckiego, autorka rozważa sensy stwierdzenia, że język jest dobrem wspólnym. Omawia zwłaszcza rolę języka jako narzędzia budowania więzi wspólnotowych i wskazuje na „prawdę rzeczy” jako ostateczny fundament tych więzi. W tym kontekście postuluje również konieczność przyjęcia odpowiedzialności za język przez wszystkich jego użytkowników, a zwłaszcza przez tych, od których – jak od naukowców – można oczekiwać szczególnej biegłości językowej oraz świadomości wpływu, jaki wywierają na innych.

Słowa kluczowe:

dobro wspólne, wspólnota, odpowiedzialność, dialog, prawda,