Nauczyciele wobec różnych odmian języka angielskiego. Minikorpusy językowe samodzielnie przygotowywane przez nauczycieli jako sposób podnoszenia świadomości zróżnicowania współczesnego języka angielskiego

Anna CEGLARSKA

Zakład Historii Doktryn Politycznych i Prawnych, Uniwersytet Jagielloński, ul. Bracka 12, 30-005 Kraków , Polska

Abstrakt

W artykule podjęto próbę reinterpretacji pojęcia widzenia, czy też obserwowania, i powiązania go z koniecznością działania. Ujęcie to bliskie jest rozumieniu widzenia w starożytnej Grecji, gdzie patrzenie-obserwowanie miało charakter praktyczny. To pragmatyczne rozumienie widzenia można uchwycić, analizując rolę mitów, ich interpretacji, a także opartych na nich utworów dramatycznych w kulturze greckiej. Przedstawione w artykule przykłady odnoszą się zarówno do obrazów przyszłości (przepowiedni wróżbitów), jak i przeszłości (czynów dokonywanych przez herosów). W obu tych wypadkach najistotniejsze jest jednak odniesienie ukazywanych wydarzeń do chwili teraźniejszej, w której słuchacz, widz bądź czytelnik zapoznaje się z mitem. Widzieć to coś więcej niż jedynie patrzeć. Widzenie wymaga od widzów zaangażowania, zarówno intelektualnego, jak i emocjonalnego, a następnie przekucia obserwacji w działanie. Wizualizacja treści pieśni czy oglądanie nie tylko pozwala na przeżycie katharsis, lecz także uczy wyciągania wniosków, dokonywania ocen, zauważania relacji przyczynowo-skutkowych, a w konsekwencji – nawiązywania relacji oraz podejmowania czynu. Obserwacja ma zatem prowadzić nie do odrzucenia rzeczywistości i koncentracji jedynie na przyszłości, przeszłości czy poszukiwaniu ponadczasowej Prawdy, lecz przeciwnie – do refleksji i aktywności na rzecz „tu i teraz”, dzięki znajomości reguł rządzących światem, wartości i konsekwencji podejmowanych działań oraz umiejętności ich oceny.

Słowa kluczowe:

obserwacja, działanie, edukacja, heros, starożytność