Samotność po Bogu. Metafizyka w późnych wierszach Tadeusza Różewicza. Perspektywa interpretacyjna

Zofia ZARĘBIANKA

Katedra Historii Literatury Polskiej XX Wieku, Wydział Polonistyki, Uniwersytet Jagielloński, ul. Gołębia 16-18, 30-007 Kraków , Polska

Abstrakt

Artykuł stanowi próbę syntetycznego spojrzenia na dokonującą się w wierszach Tadeusza Różewicza stopniową ewolucję stosunku do kwestii metafizycznych i religijnych. Punktem wyjścia jest motywowany wojenną traumą agnostycyzm czy wręcz negacja Boga wynikająca z niemożności odpowiedzi na pytanie, jak dobry Bóg może pozwalać na zło, a w wierszach pochodzących z lat dziewięćdziesiątych widoczna staje się zmiana owego stosunku, wyrażająca się w dopuszczeniu horyzontu znaczeń metafizycznych. Autorka artykułu zwraca też uwagę na powiązanie problematyki metafizycznej z poglądami Różewicza na proces twórczy oraz na niezbywalność wartości metafizycznych dla istnienia kultury.

Słowa kluczowe:

Tadeusz Różewicz, poezja, metafizyka, Bóg, ateizm, egzystencjalizm, estetyka, kultura