„Poezja wzywa do życia”. Filozofia życia i filozofia twórczości w późnych wierszach Adama Zagajewskiego (na wybranych przykładach)

Zofia ZARĘBIANKA

Katedra Historii Literatury Polskiej XX Wieku, Wydział Polonistyki, Uniwersytet Jagielloński, ul. Gołębia 16-18, 30-007 Kraków , Polska

Abstrakt

Artykułu stanowi próbę rekonstrukcji światoodczucia w późnych wierszach Adama Zagajewskiego w aspekcie dającej się odtworzyć na podstawie tej poezji postawy podmiotu wobec życia. Chodzi zatem o wydobycie w drodze postępowania hermeneutycznego zasadniczych rysów stosunku „ja” lirycznego do egzystencji i uchwycenie aksjologicznego fundamentu rządzącego postawami bohatera. W rezultacie przeprowadzonych analiz zauważono ścisłe powiązania między wpisaną w utwory filozofią życia a filozofią twórczości, pojmowaniem samego aktu twórczego, a przede wszystkim rozumieniem misji poezji we współczesnym świecie. Jako podstawową kategorię w obydwu wymiarach postawy „ja” lirycznego – a więc zarówno w odniesieniu do życia, jak i w odniesieniu do procesu twórczego i powołania poety – wskazano prawdę. W toku analiz zwrócono też uwagę na możliwość odczytywania filozofii Zagajewskiego według klucza metafizycznego oraz interpretacji tej poezji poprzez soczewkę znaczeń religijnych, dyskretnie wpisanych w późne utwory.

Słowa kluczowe:

poezja, filozofia, duchowość, prawda