Zarządzanie środowiskiem naturalnym przez sztuczną inteligencję. Ograniczenia i wyzwania narracji postnatury
Abstrakt
Artykuł stanowi próbę krytycznej analizy wielowymiarowych efektów propozycji delegowania możliwości zarządzania środowiskiem naturalnym systemom sztucznej inteligencji opartym na tak zwanym głębokim uczeniu przez wzmacnianie (DRL). Punktem wyjścia jest koncepcja zaproponowana przez Armina Grunwalda, która dla zwiększenia transparentności potencjalnej debaty publicznej wokół NEST (ang. New and Emerging Science and Technology), postuluje ocenę i analizę znaczeń, które są przypisywane do innowacji naukowych i technologicznych na bardzo wczesnym etapie ich opracowywania. Kluczowym pojęciem, w ramach którego usytuowane są propozycje delegowania zarządzania środowiskiem naturalnym przez sztuczną inteligencję, jest koncepcja postnatury. W wyniku przeprowadzonych analiz pojęcie to ukazuje swój ambiwalentny charakter. Z jednej strony posiada ono emancypacyjny potencjał, wskazuje bowiem na rolę wartości i narracji w procesie przeobrażania naszego świata. Dzięki temu strategie mające na celu zabezpieczanie stabilnej przyszłości naszej planety mogą wyjść poza wąskie rozwiązania naukowo-techniczne i zacząć zadawać pytania o rolę przemian w obrębie szeroko rozumianej kultury. Z drugiej strony koncepcja postnatury może być użyta w roli perswazyjnej jako sposób, dzięki któremu łatwiej jest przekonać do zintensyfikowanych interwencji technologicznych w obrębie tak zwanego środowiska naturalnego.
