Agencje antykorupcyjne na świecie – problemy prawne i organizacyjne
Łukasz Dawid Dąbrowski
Abstrakt
Tworzenie niezależnych agencji, biur lub komisji antykorupcyjnych staje się częstą praktyką stosowaną przez państwa zmierzającą do kompleksowej walki z korupcją. Tego rodzaju rozwiązania instytucjonalne wprowadziło wiele państw w Europie, Afryce, Azji i Ameryce, również w Polsce utworzono antykorupcyjną agencję pod nazwą Centralne Biuro Antykorupcyjne. Na potrzebę tworzenia agencji antykorupcyjnych zwrócono również uwagę na płaszczyźnie międzynarodowej. Szereg konwencji dotyczących zapobiegania i zwalczania korupcji zobowiązuje strony do tworzenia odpowiedniego organu lub organów, których głównym celem będzie zapobieganie i zwalczanie korupcji.
W opracowaniu dokonano przeglądu rozwiązań instytucjonalnych przyjmowanych w różnych państwach, zwracając szczególną uwagę na wiodące w świecie agencje antykorupcyjne (w Hong Kongu, Singapurze i Australii) oraz na te państwa, które wg indeksu percepcji korupcji szacującego ogólny poziom korupcji w państwie nie osiągnęły najwyższych wyników, by wykazać, że instytucje takie per se nie likwidują korupcji. Istotną rolę bowiem odgrywa wiele innych czynników, w szczególności trójwymiarowa strategia: wykrywania, zapobiegania i edukacji społecznej.
Słowa kluczowe:
antykorupcyjna agencja, antykorupcyjne biuro, antykorupcyjna komisja, korupcjaBibliografia
Anechiarico F., Protecting integrity at the local level: the role of anticorruption and public management networks, „Crime, Law & Social Change” 2010, nr 53.
Becker J., Polska w walce z korupcją, Prawo Europejskie w praktyce” 2011, nr 2.
Bolongaita P. E., An exception to the rule? Why Indonesia's Anti-Corruption Commission succeeds where others don't - a comparison with the Philippines' Ombudsman, Chr. Michelsen Institute, Chr. Michelsen Institute, U4 Issue 2010, nr 4, www.u4.no/publications.
Carr I., Corruption, the Southern Africa Development Community Anti-corruption Protocol and the principal-agent-client model, „International Journal of Law in Context” 2009, nr (5) 2.
Coonjohn J. J., A primer on Models and Strategies 2011 for Anti-Corruption Agencies, Preparing Afghanistan for Anti-Corruption Reform, www.jjcoonjohn.com.
Doig A., Watt D., Williams R., Measuring ‘success’ in five African Anti-Corruption Commissions - the casus of Ghana, Malawi, Tanzania, Uganda & Zambia., U4 reports, May 2005.
Goczek Ł., Mniej państwa. Mniej korupcji”, Gazeta Wyborcza 12/01 2006.
Harding A., Nicholson P., New Courts in Asia, „Asian Journal of Criminology" 2012, v. 7, nr. 2.
Heilbrunn J. R., Anti-Corruption Commissions: Panacea or Real Medicine to Fight Corruption?, World Bank Institute 2004.
Jones J., India versus tje United Nations: The Central Vigilance Commission Act Does Not Satisfy The U.N. Convention Against Corruption, „Emory International Law Review” 2008, nr 22.
Johnson J., Mathisen H., Hechler H., Sousa L. de, How to monitor and evaluate anti- corruption agencies: Guidelines for agencies, donors, and evaluators, Chr. Michelsen Institute, U4 Issue 2011, nr 8, www.u4.no/publications.
Kamiński M., Struktury, zadania i sposób funkcjonowania agencji antykorupcyjnych. Fundacja im. Stefana Batorego, Warszawa 2006.
Keith A., Invigorating Ghana’s lagging anticorruption agenda: Instruments for enhanced civic involvement., Ghana Center for Democratic Development (CDD-GHANA), May 2005, Vol. 7, Number 2.
Pope J., Vogel F., Making Anticorruption Agencies More Effective, Finance&Development, 2000, vol. 37, nr 2.
Pope J., Confronting corruption: the elements of a national integrity system, Berlin 2000.
Pope J., Rzetelność życia publicznego. Metody zapobiegania korupcji, {tłum. M. Pertyński}, Warszawa 1999.
Quah J. S. T., Curbing Asian Corruption: An Impossible Dream?, Current History, April 2006.
Quah J.S.T., Anti-Corruption Agencies in Four Asian Countries: A Comparative Analysis, “International Public Management Review” 2007, vol. 8, nr 2.
Quah J. S. T., Defying institutional Failure: learning from the experiences of anti-corruption agencies in four Asian countries, „Crime, Law & Social Change” 2010.
Schütte S. A., Butt S., Assessing judical performance in Indonesia: the court for corruption crimes, „Crime Law & Social Change” 2014, v. 62, nr 5.
Licencja
Autor oświadcza, że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza jakichkolwiek praw osobistych lub majątkowych osób trzecich oraz, że jego prawa autorskie do utworu nie są ograniczone w zakresie objętym umową podpisywaną z Wydawcą.
Autor publikacji przenosi nieodpłatnie na Wydawcę autorskie prawa majątkowe do składanego do publikacji Utworu (artykułu) bez ograniczeń czasowych i terytorialnych na następujących polach eksploatacji:
a) wytwarzanie, utrwalanie i zwielokrotnianie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
b) wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu, oraz rozpowszechnianie w postaci otwartego dostępu, zgodnie z treścią licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa 4.0 Międzynarodowa (zwanej również jako CC BY), dostępnej pod adresem: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode.pl;
c) włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
d) opublikowanie na stronie internetowej czasopisma, publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, oraz publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
e) wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu lub innej sieci.
Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworu następuje nieodpłatnie, z chwilą podpisania umowy.
