Регулирование арендной платы как мера защиты арендаторов во Второй Речи Посполитой (1918–1939 гг.) – анализ законодательства
Аннотация
Европа во время и после Первой мировой войны столкнулась с проблемой чрезмерной нагрузки на бюджеты арендаторов из-за расходов на аренду. Причины такого положения дел кроются в военных разрушениях, которым подвергались и жилые дома, а также в стремлении владельцев неразрушенных квартир получить большую прибыль, достигаемую за счет повышения арендной платы. В статье представлены наиболее важные особенности польского законодательства, регулирующего арендную плату после 1918 года. Установление арендной платы на уровне июня 1914 года было далеко идущим ограничением свободы домовладельцев с целью сделать жилье более доступным для менее обеспеченных слоев населения. Представляя последствия внедренных решений, особое внимание было обращено на другие проблемы Польши того времени – перенаселенность жилья и его низкий уровень. Это связано с тем, что проблема нехватки жилья стояла перед сменявшими друг друга властями страны с самого начала существования возрожденной Речи Посполитой. Данная статья состоит из трех частей: изложение ситуации на рынке жилья в первые годы Второй Речи Посполитой, обсуждение законодательства, направленного на защиту арендаторов, и анализ последствий его применения. Как выясняется, чрезмерная защита арендаторов от последствий роста спроса на жилье усугубила проблему в виде снижения объемов строительства, реконструкции и увеличения предложения жилья. Таким образом, защита арендаторов не принесла ожидаемого результата и даже ухудшила положение самых малоимущих жильцов. Польские нормы были сравнены с аналогичными законами других стран – в первую очередь с законами Австрийской Республики.
Ключевые слова:
права арендаторов, регулирование арендной платы, Вторая Речь Посполитая (1918–1939), жилищная сфера, аренда жилых помещенийБиблиографические ссылки
Drozdowska A., Kobiety w czasie pierwszej wojny światowej, Białystok 2018. Eurostat, Overcrowding Rate by Age, Sex and Poverty Status ‒ Total Population ‒ EU-SILC Survey, https://ec.europa.eu/eurostat/databrowser/view/ilc_lvho05a/default/table?lang=en [dostęp: 16.09.2024 r.].
Gajewski M., Zabudowa miasta i urządzenia komunalne, w: Wielkomiejski rozwój Warszawy do 1918 r., red. I. Pietrzak-Pawłowska, Warszawa 1973.
Główny Urząd Statystyczny, Mały Rocznik Statystyczny 1939, Warszawa 1939.
Janicki K., Kuzak R., Kaliński D., Zaprutko-Janicka A., Przedwojenna Polska w liczbach, Warszawa 2020.
Kałkowski L., Stanisławska W., Z historii polskiego rynku nieruchomości, w: Polski rynek nieruchomości – bilans otwarcia po wejściu Polski do Unii Europejskiej, red. L. Kałkowski, Kraków 2007.
Kasprzycki R., Dezercje i unikanie służby w Wojsku Polskim w latach 1918–1939, Dzieje Najnowsze 2016, t. 48, nr 3. (Crossref)
Kaźmierczyk A., Idea i kształt zinstytucjonalizowania ochrony lokatorów w systemie prawa polskiego (1918–1939), Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego 2022, nr 25.
Klarner C., Polityka mieszkaniowa w Polsce i zagranicą, Warszawa 1930.
Klub Jagielloński, Lokalna alternatywa. Jak wybudować w Polsce brakujące mieszkania?, 2022, https://klubjagiellonski.pl/publikacje/lokalna-alternatywa-jak-wybudowac-w-polsce-brakujace-mieszkania/ [dostęp: 16.09.2024 r.].
Krzeczkowski K., Kwestia mieszkaniowa w miastach polskich, Warszawa 1939.
Petz B., Próby rozwiązywania kwestii mieszkaniowej w dwudziestoleciu międzywojennym – podstawowe kierunki działań, Warszawa 1994.
Remontujemy stare domy. Dekret o Funduszu Gospodarki Mieszkaniowej, Naprzód. Organ Polskiej Partii Socjalistycznej nr 214 z 5 sierpnia 1948 r.
Windakiewicz J., Z powodu zamierzonej zmiany przepisów o ochronie lokatorów, Głos Narodu nr 185/1922 z 18 sierpnia 1922 r.
Woźny P., Międzywojenne i transformacyjne doświadczenia wspierania budownictwa na wynajem w Polsce – poszukiwanie modelu partnerstwa publiczno-prywatnego, Problemy Rozwoju Miast 2009, nr 4.
Zweig S., Świat wczorajszy, Warszawa 2015.
Uniwersytet Warszawski https://orcid.org/0009-0006-0509-3375
Лицензия
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution» («Атрибуция») 4.0 Всемирная.
Autor oświadcza, że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza jakichkolwiek praw osobistych lub majątkowych osób trzecich oraz, że jego prawa autorskie do utworu nie są ograniczone w zakresie objętym umową podpisywaną z Wydawcą.
Autor publikacji przenosi nieodpłatnie na Wydawcę autorskie prawa majątkowe do składanego do publikacji Utworu (artykułu) bez ograniczeń czasowych i terytorialnych na następujących polach eksploatacji:
a) wytwarzanie, utrwalanie i zwielokrotnianie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
b) wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu, oraz rozpowszechnianie w postaci otwartego dostępu, zgodnie z treścią licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa 4.0 Międzynarodowa (zwanej również jako CC BY), dostępnej pod adresem: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode.pl;
c) włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
d) opublikowanie na stronie internetowej czasopisma, publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, oraz publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
e) wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu lub innej sieci.
Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworu następuje nieodpłatnie, z chwilą podpisania umowy.
