Dyskrecjonalna władza organów administracji publicznej przy określaniu zakresu raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko - w świetle wybranych orzeczeń sądowo-administracyjnych
Marek Geszprych
Paulina Kozińska
Politechnika Warszawska , ПольщаАнотація
Raport stanowi jeden z najważniejszych elementów postępowania w sprawie przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, mający ułatwić zidentyfikowanie wszystkich potencjalnych zagrożeń związanych z realizacją planowanego przedsięwzięcia. Zobowiązanie inwestora do przedłożenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko jest jednym z najważniejszych obowiązków organu administracji wynikającym z wszczęcia postępowania ocenowego. Na tym etapie dyskrecjonalność władzy organów administracji publicznej przy określaniu zakresu raportu związana jest z samodzielnością oceny raportu przez organy administracji publicznej, nawet wówczas, gdy nikt nie kwestionuje prawidłowości sporządzenia raportu oraz danych w nim zawartych. Organy administracji publicznej muszą dokonać przy tym rzetelnej oceny raportu, gdyż pobieżna ocena raportu, z niedostrzeżeniem braku opisu racjonalnego wariantu alternatywnego oraz braku wskazania argumentacji pozwalającej na uznanie danego wariantu za najkorzystniejszy dla środowiska każdorazowo stanowi istotną wadę pozbawiającą tego rodzaju dowód przydatności dla postępowania, co w konsekwencji - przy związaniu organu wydającego decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach danego przedsięwzięcia na środowisko postanowieniem uzgodnieniowym regionalnego dyrektora ochrony środowiska – może doprowadzić do uchylenia decyzji organu I instancji. Organy administracji publicznej oceniając planowaną inwestycję weryfikują dane zwarte w raporcie. Organy te powinny przenalizować oraz ocenić inwestycję bezpośredni i pośredni wpływ danego przedsięwzięcia na środowisko oraz zdrowie i warunki życia ludzi, dobra materialne, zabytki, dostępność do złóż kopalin oraz wzajemne oddziaływania między tymi czynnikami. Ze względu na brak precyzyjności przepisów prawnych dokonanie tej oceny nie zawsze jest proste.
Ключові слова:
raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko;, oceny oddziaływania na środowisko;, dyskrecjonalnośćПосилання
Błaś A., Jednostka wobec dyskrecjonalnych uprawnień administracji publicznej, [w:] E. Ura (red.), Jednostka wobec działań administracji publicznej, Rzeszów 2001, s. 23 i nast.
Gizbert-Studnicki T., Wieloznaczność leksykalna w interpretacji prawniczej, Kraków 1978.
Jakimowicz W., Wolność zabudowy w prawie administracyjnym, LEX 2012.
Klimek G., Raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w świetle przepisów prawa polskiego, [w:] B. Rakoczy i in. (red.), Oceny oddziaływania na środowisko w praktyce, Warszawa 2017, s. 63-79.
Kosieradzka-Federczyk A., Raport oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w orzecznictwie sądów administracyjnych, „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego” 2012, nr 1, s. 46-49.
Kasznica S., Polskie prawo administracyjne. Pojęcia i instytucje zasadnicze, Poznań 1946.
Nałęcz A., Uprawnienia dyskrecjonalne administracji – Polska i Unia Europejska, [w:] J. Boć, A. Chajbowicz (red.), Nowe problemy badawcze w teorii prawa administracyjnego, Wrocław 2009, s. 358.
Schmidt-Aßmann E., Ogólne prawo administracyjne jako idea porządku. Założenia i zadania tworzenia systemu prawnoadministracyjnego, Warszawa 2011.
Śliwa J., Raport oddziaływania na środowisko jako dowód w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, „Samorząd Terytorialny” 2015, nr 9, s. 23-41.
Wałkowski D., Nowe przepisy o treści raportów o oddziaływaniu na środowisko, „Rzeczpospolita” z dnia 17.01.2017, s. C1.
Wilklewicz A., Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia według wymogów prawa Unii Europejskiej, „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego” 2015, nr 4, s. 52-80.
Wiszniewska B., J.A. Farr, J. Jendrośka, Postępowanie w sprawie ocen oddziaływania na środowisko planowanych przedsięwzięć, Warszawa 2002.
Wojciechowski B., Dyskrecjonalność sędziowska. Studium teoretycznoprawne, Toruń 2004.
Wróblewski J., Sądowe stosowanie prawa, Warszawa 1988.
Wróblewski J., Rozumienie prawa i jego wykładnia, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź 1990.
Politechnika Warszawska
Ліцензія
Автор заявляє, що твір є оригінальним твором і не порушує жодних особистих або майнових прав третіх осіб, a також, що його авторські права на твір не обмежені в межах договору, підписаного з Видавцем.
Автор публікації безоплатно передає Видавцю майнові авторські майнові права на твір (статтю), поданий до публікації, без обмежень що до часу та території в таких сферах використання:
а) виготовлення, запис і збільшення за допомогою певної техніки копій, включаючи техніку друку, магнітний запис та цифрову техніку;
b) введення на ринок, позичання або надання в оренду оригіналу чи копій Твору та розповсюдження у формі відкритого доступу відповідно до змісту ліцензії Creative Commons Визнання Авторства 4.0 Міжнародна (також відомої як CC BY), доступної за адресою:
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode.pl;
c) включення Твору до складу колективного твору;
d) оприлюднення на веб-сайті журналу, публічне виконання, виставка, демонстрація, відтворення, трансляція та ретрансляція, а також надання Твору доступним для громадськості таким чином, щоб кожен міг мати доступ до них у місці та в час, вибраний ними;
e) завантаження Твору в електронній формі на електронні платформи або інше завантаження Твору в електронній формі в Інтернет чи іншу мережу.
Авторські майнові права на твір передаються безоплатно при підписанні договору.
