Wieloletnie planowanie finansowe na szczeblu Unii Europejskiej
Анотація
Zasadniczym celem artykułu jest zaprezentowanie koncepcji planowania finansowego i ewolucyjnego odejścia od zasady rocznego planowania budżetowego obowiązującego w okresie funkcjonowania Wspólnot Europejskich na rzecz koncepcji wieloletniego planowania finansowego Unii Europejskiej aż do jej ostatecznego podniesienia do rangi prawa traktatowego. Rozważania w opracowaniu koncentrują się na wykazaniu, że współczesny obraz planowania wieloletniego w Unii Europejskiej, jest wynikiem podjęcia ogromnego wysiłku (zwłaszcza politycznego) i stworzenia odpowiednich warunków umożliwiających dostrzeżenie zalet planowania wieloletniego. Jednocześnie autor podkreśla, że zainteresowanie prawodawstwem i doktryną dotyczącą prawa pierwotnego i wtórnego Unii Europejskiej wynika z faktu wpływu przepisów prawa Unii Europejskiej na obecnie stosowane w Polsce rozwiązania prawne dotyczące wzmocnienia dyscypliny finansowej, prognozowania i planowania wieloletniego. W ocenie autora konieczność dostosowania polskiego systemu budżetowania do wieloletniego planowania finansowego wynikała z potrzeby wpisania się w model gospodarczej i przestrzennej spójności z innymi krajami unijnymi oraz ustalonej, wspólnej polityki strukturalnej, w celu osiągnięcia wytyczonych przez nią celów i kierunków rozwoju. Artykuł został podzielony na cztery części: wstęp, planowanie finansowe w okresie funkcjonowania wspólnot europejskich, nałożenie na kraje członkowskie UE obowiązku wieloletniego planowania finansowego oraz zakończenia. Podstawową metodą badawczą zastosowaną w artykule była metoda dogmatyczno-prawna, dzięki której, w oparciu o zasady wykładni prawa, dokonano analizy tekstów prawnych. Zgodnie z takim założeniem, analizy i oceny zostały sformułowane przy wykorzystaniu poglądów doktryny oraz nauki prawa finansowego.
Ключові слова:
wieloletnie planowanie finansowe, ramy budżetowe, Unia EuropejskaПосилання
Europen Commision, European Union Public Finance, Luxembourg 2008. European Commission, Report on Public Finance in EMU 2013, European Economy 4, [Brussels] 2013.
Kargol-Wasiluk A., Procedura nadmiernego deficytu budżetowego w Unii Europejskiej – próba oceny sytuacji w Polsce, [w:] J. Szołno-Koguc, A. Pomorska (red.), Ekonomiczne i prawne uwarunkowania i bariery deficytu i długu publicznego, Warszawa 2011.
Lewkowicz P.J., M. Tyniewicki, Ocena unijnych i krajowych regulacji prawnych ograniczających dług publiczny, [w:] H. Litwińczuk (red.), Prawo europejskie 5 lat doświadczeń w polskim prawie finansowym, Warszawa 2011.
Marchewka-Bartkowiak K., Pakt na rzecz stabilności wzrostu, „Infos” 2011, nr 4. Oręziak L., Doświadczenia krajów strefy euro w zwalczaniu deficytów budżetowych, „Bank i Kredyt” 2004, nr 8.
Oręziak L., Reforma Paktu Stabilności i Wzrostu i jej potencjalne konsekwencje, „Bank i Kredyt” 2005, nr 7.
Piotrowska-Marczak K., Konsekwencje zróżnicowania zadań publicznych w systemie planowania wieloletniego, [w:] K. Piotrowska-Marczak, T. Uryszek (red.), Zarządzanie finansami publicznymi, Warszawa 2009.
Ruśkowski E. i in., Roczność i wieloletniość w finansach publicznych – ewolucja rozwiązań UE i doświadczenia polskie, [w:] M. Lubińska, M. Będzieszak, N. Marska-Dzioba (red.), Zarządzanie finansami publicznymi a efektywność, Warszawa 2015.
Stankiewicz J., Wieloletnie planowanie finansowe państwa w Polsce na tle wybranych krajów europejskich, [w:] E. Ruśkowski (red.), Roczność i wieloletniość w finansach publicznych, Warszawa 2014.
Strasser D., The Finances of Europe, Luxembourg 1992.
Tyniewicki M., Dyrektywa Rady 2011/85/UE z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich – jej rola w upowszechnianiu zasady wieloletniości w finansach publicznych oraz problemy interpretacyjne i praktyczne, [w:] E. Ruśkowski (red.), Roczność i wieloletniość w finansach publicznych, Warszawa 2014.
Tyniewicki M., Unia Europejska, [w:] E. Ruśkowski (red.), Roczność i wieloletniość w finansach publicznych, Warszawa 2014.
Ліцензія
Ця робота ліцензується відповідно до Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Автор заявляє, що твір є оригінальним твором і не порушує жодних особистих або майнових прав третіх осіб, a також, що його авторські права на твір не обмежені в межах договору, підписаного з Видавцем.
Автор публікації безоплатно передає Видавцю майнові авторські майнові права на твір (статтю), поданий до публікації, без обмежень що до часу та території в таких сферах використання:
а) виготовлення, запис і збільшення за допомогою певної техніки копій, включаючи техніку друку, магнітний запис та цифрову техніку;
b) введення на ринок, позичання або надання в оренду оригіналу чи копій Твору та розповсюдження у формі відкритого доступу відповідно до змісту ліцензії Creative Commons Визнання Авторства 4.0 Міжнародна (також відомої як CC BY), доступної за адресою:
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode.pl;
c) включення Твору до складу колективного твору;
d) оприлюднення на веб-сайті журналу, публічне виконання, виставка, демонстрація, відтворення, трансляція та ретрансляція, а також надання Твору доступним для громадськості таким чином, щоб кожен міг мати доступ до них у місці та в час, вибраний ними;
e) завантаження Твору в електронній формі на електронні платформи або інше завантаження Твору в електронній формі в Інтернет чи іншу мережу.
Авторські майнові права на твір передаються безоплатно при підписанні договору.
