Jubilata życiorys onomastyczny
Abstrakt
Tekst ma charakter laudacyjnej biografii Jubilata Profesora Feliksa Czyżewskiego, widzianej przez pryzmat nazewnictwa własnego, które wyraża się poprzez dane: antroponimiczne (imię, nazwisko), toponimiczne (miejsca zamieszkania, edukacji, pracy, szlaków przemieszczania się w przestrzeni miejskiej i pozamiejskiej), ideonimiczne (tytuły prac naukowych) oraz chrematonimiczne (godności i odznaczenia).
Słowa kluczowe:
nazwy własne w biografii osobistejBibliografia
Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. 2007–2016. T. 1–6. Red. Cieślikowa A. Kraków: Wydawnictwo LEXIS.
Brückner Aleksander. 1927. Słownik etymologiczny języka polskiego. Kraków.
Bystroń Jan. 1936. Nazwiska polskie. Lwów.
Cieślikowa Aleksandra. 1998. Miejsce przezwiska w systemie antroponimicznym. Historia a współczesność. W: Przezwiska i przydomki w językach słowiańskich. Cz. I. Red. Warchoł S. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej: 71–80.
Czyżewski Feliks. 1986. Atlas gwar polskich i ukraińskich okolic Włodawy. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Czyżewski Feliks. 1994. Fonetyka i fonologia gwar polskich i ukraińskich południowo-wschodniego Podlasia. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Czyżewski Feliks. 2013. Antroponimia pogranicza polsko-wschodniosłowiańskiego w świetle inskrypcji nagrobnych. Cz. I: Słownik nazwisk. Lublin: Wydawnictwo Polihymnia.
Grzenia Jan. 2002. Słownik imion. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Makarski Władysław. 1986. Nazwy miejscowości dawnej ziemi sanockiej. Lublin: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Makarski Władysław. 2007. Nazwy własne jako wyznacznik typu wypowiedzi. W: Gatunki mowy i ich ewolucja. T. 3. Cz. II. Red. Ostaszewska D. Katowice: Wydawnictwo GNOME: 38–46.
Makarski Władysław. 2010. Dąb jako baza antroponimiczna. „Roczniki Humanistyczne” LVIII, z. 6: 119–155.
Malec Maria. 1994. Imiona chrześcijańskie w Polsce. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.
Słownik języka polskiego. 1981. T. 3. Red. Szymczak M. Warszawa.
Nowik Krystyna. 1998. Zmiany frekwencyjne w zasobie imion w Polsce powojennej. W: Najnowsze przemiany nazewnicze. Warszawa: Wydawnictwo Energeia.
Słownik imion współcześnie w Polsce używanych. 1995. Wyd. Rymut K. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.
Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych. 1992–1994. T. 1–10. Wyd. Rymut K. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.
Słownik staropolskich nazw osobowych. 1965–1987. T. 1–6. Red. Taszycki W. T. 7: Suplement. Pod kierunkiem Malec M. Wrocław. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.
Vincenz Stanisław. 2002. Na wysokiej połoninie. Pasmo 1. Prawda starowieku. Obrazy, dumy i gawędy z Wierchowiny Huculskiej. Sejny: Wydawnictwo POGRANICZE.
Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce. 1980–1982. T. 1–3. Warszawa.
Zawadzki Jarosław Maciej. 2002. 1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce. Warszawa: Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media. Świat Książki.
Internet
Czyż (Carduelis spinus). W: ptaki.info/czyż [Dostęp 30.XI.2020].
Ranking imion nadawanych w 2018. W: https//akademiaporodu.pl/blog/ranking-imion-
-najpopularniejsze-imiona [Dostęp 30.XI.2020].
