Problemy współczesnej eschatologii w refleksji wrocławskich teologów Romana Rogowskiego i Piotra Liszki

Bogdan Ferdek

Abstrakt

Zaprezentowany model eschatologii apokaliptycznej bazuje na Przemienieniu Pańskim. Ono objawia „in nuce” te „wielkie rzeczy”, których ani „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć” (1Kor 2, 9). Tych „wielkich rzeczy” doświadczyło na Taborze trzech Apostołów i dlatego chcieli na nim pozostać: „dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty”. W dobie przeceniania ekologii i tworzenia z niej jakiejś ideologii ekologizmu trzeba ukazywać eko-eschatologię. Ukazuje ona, że tylko przywrócenie harmonijnych relacji z Bogiem jest podstawą harmonijnych relacji pomiędzy ludźmi oraz pomiędzy ludźmi i ich współ-stworzeniami. Brak tej harmonii powoduje dysharmonię pomiędzy ludźmi a ich współ-stworzeniami. Ekologia posiada więc również wymiar teologiczny. Fizykalne koncepcje czasu poszerzają pole badawcze eschatologii w temacie relacji czasu do wieczności. Jednak rozwiązanie tego problemu należy do teologii. Przemienienie Pańskie może być przyczynkiem do rozwiązania tego problemu. Sugeruje ono jakąś przemianę czasu, który dla bytów temporalnych byłby niekończącą się wędrówką poprzez coraz no nowe początki w wiekuistym Bogu. W czasie tej eschatologicznej wędrówki niewyczerpana tajemnica Boga objawiałaby się zbawionym w coraz to nowym świetle.